Nurkić

Nuggets (35-39) @ Blazers (36-38) 113:122

Atmosfera play-off, nerwowe oczekiwanie, wyliczenia statystyków, zapowiedzi meczowe. To ma być decydujący mecz w walce o druga rundę. Czy aby na pewno? Hymn. Prezentacja kluczowych graczy. Gramy z Denver. Mecz jest dobry, szybki, zawzięty. Atak górą. Już do przerwy obie drużyny rzucają 130 pkt. Nikt nie odpuszcza. Nurkić czy Jokić, który jest lepszy (pytanie skierowane do kibiców Denver, bo my swoje wiemy)? Początkowo zacięte spotkanie, pomału z czasem w drugiej połowie zaczyna przechylać się na korzyść gospodarzy. Trenerzy wykorzystują swe przewagi i missmatche na boisku. Zaczyna się Blazermania, która niesie na skrzydłach Nurkicia i McColluma do zwycięstwa. Nurkić zagrał najlepsze spotkanie  - 33 pkt, 12/15 z gry, 16 zbiórek (6 off.) i przyćmił tym całkowicie Jokicia. Chcecie zobaczyć dla porównania staty Plumdoga? 0 pkt i 2 zbiórki. Bezpośrednie porównanie wygrał Nurkić, wygrali też TrailBlazers wyraźnie na punkty 122-113 i tym razem obyło się bez crunch-time. 

Początek meczu wyrównany. Denver skutecznie na dystansie i ze strefy podkoszowej po zasłonach. Jokić i z bliska i  z daleka umie. Ale my wolimy Nurka. To naprawdę spora frajda widzieć centra który nie ucieka gdzieś na obwód tylko dominuje strefę podkoszową. Nurkić skuteczny do bólu w pierwszej kwarcie, jest liderem drużyny. Kończy pick&rolle grane z Lillardem spod obręczy, ponawia ataki i skutecznie dobija, gra w post, trafia wolne. Rozgrzewa halę, hala ma fever. Dogrzał ją też wsad Vonleha, poster nad Jokiciem, highlight wieczoru.

Intensywność nieco opada gdy Nurkić siada na ławce i wchodzi za niego Meyers. Denver zyskują przewagę na przełomie I i II kwarty. Nie pomaga Crabbe ani Turner, Harkless po szybkich problemach z faulami grał dzisiaj krótko i był niewidoczny. Portland jednak jakoś opanowują sytuację w drugiej części kwarty po zejściu Leonarda, który już nie wrócił do meczu. Bardzo słuszna decyzja panie trenerze. Ani nic nie dawał w ataku, a i obrona leciała w dół. Świetnie grał McCollum, który ciągnął całą drużynę pod nieobecność Nurkicia i Lillarda. Po ich powrocie rozhulała się drużyna Blazers. Znakomicie grane w tempo pick&rolle napędzały grę. Damian dziś raczej  nie trafiał i skupił się głównie na mordowaniu dwójkowych zagrywek z Nurkiciem. Dobre i to, jak rzut nie siedzi. Zresztą, nie trafiał nawet wolnych. This is not my day. 

W III kwarcie gospodarze zyskują w końcu jako taką przewagę, choć cały mecz był bardzo wyrównany. Ale jest w końcu te 10 pkt naddatku i najważniejsze - Blazers w drugiej połowie nie mieli ani jednego przestoju i nie tracili zbyt wiele z wypracowanej przewagi, a jak Denver seryjnie trafiało, trener szybko brał czas. No i dobrze. Play-off time. Nurkić kontynuował triumfalny pochód i wychodziło mu prawie wszystko. CJ włączył killing mode - pull-upy i floatery wybrzmiewały "splash" w słuchawkach komentatorów. Zamiast Leonarda na zmianę za Nurka wszedł Vonleh i wyglądało to o niebo lepiej. Poza tym aktywnie włączył się Aminu - i drive, i trójka, i (oczywiście) kroki. Aminu walczył też na tablicach i wespół z Nurkiciem i Vonlehem wygrali deskę z Denver, co generalnie jest rzadkością. 

Nurkić potrafił też pochwalić się piękną asystą do Cj-a. Trzymał obronę w paint (3 bloki), bo jest wysoki, duży, silny i ciężki. I o to chodzi. Umie rolować do kosza. Dziś sędziowie gwizdnęli mu absurdalne dwa faule w ataku back2back podczas rolowania. Zwłaszcza drugi gwizdek sędzia wyjął z kapelusza, widać było wyraźnie, jak Manimal przesuwa się pod Nurka doprowadzając do zderzenia.  Nic to. Odpoczął, wrócił i zakończył temat. Zaimponował spokojem na linii. Widać, że gdy mówi "odnalazłem dom w Portland" to nie jest zwykła kokieteria. 

W IV kwarcie Portland zyskali dużą przewagę i kontrolowali wynik do końca spotkania, tak, że Denver musieli rzucić ręcznik. Blazers w natarciu. 8 seed stał się faktem i raczej nic już im tego nie odbierze (chyba że nagła padaka albo kontuzja, odpukać). 7 miejsce też nie grozi. Czas szlifować formę i szykować się na pojedynki z GSW.