Zamierzony rewanż

BLAZERS (11-5) @ WIZARDS (5-11) 119-109

W Waszyngtonie DC TrailBlazers mieli zrewanżować się za przykrą/niezamierzoną/nieco przypadkową porażkę po dogrywce z Wizards u siebie przed miesiącem. Skłaniały do tego - szereg niepowodzeń rywala, dobra gra gości i szansa, przy jednoczesnych porażkach innych rywali z konferencji zachodniej, windowania się w górę w (tymczasowym) rankingu drużyn NBA. Poszło z rury i Portland zaskoczyli gospodarzy, nieco pozostałych niedowiarków, nas to pewnie nie za bardzo. Tak jak mnie dzień rozegrania tego meczu, w kalendarzu  miałem wpisany poniedziałek.

Anyway, pokrótce, bo pewnie widzieliście, zwłaszcza że pora dla niewstających na 6 do pracy odpowiednia. W sezonie NBA są rozgrywane 82 mecze. Za dużo, ale tak musi być  - biznes. Nie mogłem oprzeć się wrażeniu, że drużyna PTB wyszła na ten akurat mecz bardziej skoncentrowana niż na kilka pozostałych. Wiadomo - w głowach sporo jeszcze ma tę jedną grę zakończoną niepotrzebną porażką z początku sezonu. No i ta sesja wyjazdowa - na razie nieciekawa. 

Portland raczej przyzwyczaja, że mecz rozpoczyna kanonadą zza łuku. Jeśli ma trafiać, to zazwyczaj najwięcej na początku. Nie inaczej było tym razem (7 w pierwszej ćwiartce), co przypomniało niedawny mecz z Milwaukee. Jednak inaczej, bo Waszyngton nie miał Brooka Lopeza i nie trafiał z dystansu. W ogóle generalnie nie trafiał, więc po 8 minutach było plus 20 dla gości. Bang bang, you shot me down, bang bang, i hit the ground. Mogłoby się wydawać, że po meczu. I chyba w głowach gospodarzy tak się właśnie stało. 

Bo po wejściu naszych rezerwowych i ich grę (przetrwanie) przez 8 minut gospodarze odrobili 15 punktów i ten fragment nazwiemy rozczarowującym, choć bez konsekwencji. Gdy za długo grający rezerwowi - gdzie tylko Collins zaprotestował, robiąc 5 punktów pod rząd dla gości - zeszli, liderzy znowu wzięli sprawę w swoje lepkie rączki. 

Takie ręce miał dzisiaj Nurkić, który ostatnio zadręczał nas swoją zadziwiającą umiejętnością niełapania piłki z poziomu kolan. Teraz nie tylko, że łapał, to jeszcze jednorącz podawał. I tak jak podawał - 8 asyst, większość jedna ręką ze szczytu do ścinających pod kosz. Wyraźnie dzisiaj przy zaspanej obronie gospodarzy było to widać. I zdanżasz Pan? Nie, ale i tak mam dobre połączenie... 

Ścinający zdanżali, obrońcy nie, to widzieliśmy widowiskowe sam na sam CJ, Turnera, Laymana. Co jeszcze - wysoko stawiane solidne na szczycie zasłony pozwalały nie tylko rolować skutecznie do obręczy, ale też na akcję Nurkicia typu screen, roll, pass. Sporo asyst, bo piłka krążyła swobodnie po obwodzie. Pamiętacie z poprzednich lat męczące klepanie przez obwód, zwłaszcza McColluma? Ja już nie pamiętam.

Podobać się mogły też szybkie - to jest chyba clou - szybkie akcje Turnera w rozegraniu. Evan dzisiaj ładnie zagrał kilka razy back door pass do wbiegających po zasłonie na skrzydle obwodowych, co kończyło się prostymi layupami.  No i te akcje, które chyba najbardziej po dzisiejszym meczu zapamiętam - Turner zbiórka, Turner szybki kozioł, Turner podanie pod kosz do atakującego, który już tam czeka. Tak można grać  kontry. Zwłaszcza że Portland to nie jest drużyna lubująca się w transition offence  - obrona generuje za mało strat przeciwnika. 

Jeśli chodzi o wynik, to raczej wszyscy byli spokojni. Już przed przerwą po powrocie podstawowej piątki udało się osiągnąć  przewagę ponad 20 punktów, a w trzeciej kwarcie podskoczyła do poziomu określanego jako blowout. Trzeba przyznać, że Wizards pomogli. Za dużo myśli trenerskiej w kreowaniu ofensywy tam raczej nie widać. Wyjście niskiego po zasłonie i dalekie rzuty. Woda na młyn dobrze zbierającej drużyny Blazers. Nie straszyli nas w żaden sposób deską. Howard nie ten i nadto chory, wiele nie pograł. 

Nie było dla TrailBlazers odpowiedzi wśród wysokich, bo Wizards ich nie mają. Wszystko opiera się na rzucie dystansowym. Jeśli przez większość meczu fałszywego centra gra Jeff Green, to trenerzy już się uśmiechają. Uśmiechał się też Nurkić, bezboleśnie wykorzystując ten mismatch. A u fanów gości chyba największy uśmiech wywołały trzy udane akcje Lillarda w trzeciej kwarcie  - dobry rzut, skuteczny drive, a na koniec jeszcze przechwyt przy wyprowadzaniu piłki i skutecznie spod kosza przed nosem obrońcy.  Ławka gości eksplodowała. A mecz się wtedy skończył.

IV kwarta to garbage time i można było relaksować się podziwianiem rezerwowych. To był dobry, spokojny mecz, rozstrzygnięty głównie w pierwszych minutach, gdzie pomocną dłoń wyciągnęli gospodarze. Wynik mylący, Portland dochodzili już 30 punktów przewagi, po rozstrzygnięciu wyniku gospodarze zredukowali deficyt skutecznymi rzutami, wyrównując statystyki rzutowe. Choć jedna jest zdecydowana dla TrailBlazers - skuteczność z linii wolnych. 

Przy porażkach GSW bez Currego Portland wdrapali się na szczyt konferencji zachodniej. To chyba więcej niż mogliśmy oczekiwać. W ogóle zachód bardzo wyrównany, wystarczy prześledzić tabelę. O kolejności w tej fazie rozgrywek decyduje często kalendarz. Sesja wyjazdowa trwa, trzeba dalej wygrywać. Najlepiej kolejny mecz w Big Apple.