Burza z piorunami

BLAZERS @ THUNDER 108:120 (2:1)

Porażka w trzecim meczu, wkalkulowana w specyfikę serii z Oklahomą, bo chyba każdy wiedział że będą chcieli się odgryźć za dwa pierwsze mecze, nie determinuje czy będzie to przełom, czy tylko łabędzi śpiew Thunder. 

Był moment w tym meczu, gdzieś na początku drugiej połowy, gdy można było się obawiać że Blazers zostaną stłamszeni w gorącej atmosferze Chesapeake Energy Arena. Przygwożdżony do tego momentu obroną rywala Lillard złapał jednak odpowiedni rytm - rzucił w trzeciej kwarcie 25 punktów, i ze wsparciem McColluma, Portland odrobiło 16 punktów straty, nawet wychodząc w ostatniej kwarcie na prowadzenie. Na więcej tego dnia nie pozwolił rywal: był zdeterminowany, skuteczny i zbilansowany. Wydaje się jednak, że przewaga psychologiczna w tej serii pozostaje po stronie PTB, o ile to tylko nie subiektywna ocena z punktu widzenia kibica Blazers. 

Ekipa Stottsa miała pod górkę od samego początku meczu. Praktycznie wyłączony z gry Lillard, dodatkowo łapał faule. Wynik trzymał energetyczny Harkless, skuteczny z dystansu Aminu, a po aklimatyzacji na starych smieciach sprytny pod koszem Kanter. Zawiedli rezerwowi. Turner nie istnieje w tej serii. Curry nie wiedzieć czemu nie oddał rzutu. A Hood szybko popadł w kłopoty z faulami. Przy okazji - sędziowie w tym meczu zasługiwałoby na osobny artykuł. Były wręcz komiczne (czytaj kompromitujące) momenty, gdy w jednej sekundzie uwadze sędziów uchodził cios Adamsa i rzut rywalem o parkiet Harklessa, czy też brak gwizdka przy ewidentnym faulu na Lillardzie przy rzucie za trzy, a sekundę później wydumany faul przy zbiórce. Gorzej, że kilkoma decyzjami sędziowie odebrali szansę na pozostanie w meczu w samej końcówce. Jeżeli to celowe, to można zrozumieć - postronny obserwator może chcieć aby ta fascynująca seria trwała jak najdłużej. 

Spośród rezerwowych nie sprawdza się, trzeci raz z rzędu Collins. Jak ktoś liczył na niego, a wielu liczyło, to chyba może odłożyć nadzieję na postęp w jego grze do kolejnych sezonów. Trzeba jednak przyznać, że na te wszystkie mankamenty reaguje Terry Stotts - jak do tej pory bohater tej serii. Szuka rozwiązań, błyskawicznie widzi problemy, wynajduje ukryte rezerwy. Na przykład Leonard. Napsuł w tym meczu rywalowi więcej krwi, niż wszyscy rezerwowi razem wzięci. 

Pod koszem mało odczuwalny jest brak Nurkicia, chociaż może z nim byłoby lepiej - nigdy się o tym nie przekonamy, ze względu na Kantera. To Turek, w momencie gdy rywal odciął Lillarda w IV kwarcie, trzymał mecz.

E N E S
K A N T E R pic.twitter.com/stUzYzo7xG

— Trail Blazers (@trailblazers) 20 kwietnia 2019

Można wierzyć lub nie, ale nawet dwa razy spisał się w obronie. 

To wszystko jednak było za mało na Oklahomę w takiej dyspozycji. Rywal tym razem trafiał za trzy nie co piąty, a co drugi rzut. Westbrook wyglądał na faceta z dodatnim ilorazem inteligencji, jedynie George wciąż widać iż gra z bólem. Takie przebłyski jak Grant z 80% za trzy możemy potraktować jako dzień konia. Jedyne co może tak naprawdę niepokoić to Niemiec. Dennis Schröder. Ten facet może odmienić losy tej serii na niekorzyść Blazers. Jak on kryje Lillarda, jak on odpala w ofensywie, jak on walczy na desce - to nie ma odpowiedzi. Blazers muszą przeciwstawić w kolejnych meczach lepszą postawę rezerwowych. Pojedyncze kwarty Lillarda mogą nie wystarczyć.

Dame is incredible.

25 points in the third! pic.twitter.com/B5vI347EsY

— Trail Blazers (@trailblazers) 20 kwietnia 2019

Na razie o zwycięstwach decyduje atut parkietu. Bzdurą jest stwierdzenie, że seria zaczyna się od wygranej wyjazdowej. Blazers mają wszystkie atuty w ręce, aby wygrać ją meczami w Moda Center. Nie można jednak dać zbyt wielu atutów psychologicznych rywalowi. Westbrook z George są w stanie zagrać tak jak w trzecim meczu, ale wcześniej czy później się zagotują.