Ubogie lato w Portland

Jesień za oknem, ponad sto komentarzy pod ostatnim postem, z których niemała część poszła  w niebezpiecznym kierunku i dotarła już  do osoby Hassana Whiteside'a.  Czas najwyższy na nowy tekst.

Cody Zeller, Tony Snell, Ben McLemore oraz debiutanci Greg Brown i Trendon Watford. Damian Lillard sugerując przed startem offseason potrzebę wzmocnień miał w głowie  zapewne inne nazwiska. Skończyło się na weteranach, całkiem przyzwoitym centrze z Charlotte, który przy zachowaniu zdrowia powinien być znaczącą nadwyżką nad Enesem Kanterem oraz duetem, który od lat wędruje od klubu do klubu, próbując utrzymać się na rynku NBA. Teraz ich niespełnione talenty będą realizować się w Portland. Trudno przypuszczać, że w najbliższym czasie zespołowi pomoże #43 draftu Greg Brown III i niewydraftowany Trendon Watford. To było ubogie lato w Portland. W tym momencie skład przedstawia się następująco:

pg: Lillard/Simons

sg: McCollum/ McLemore/Elleby

sf: Powell/Snell/Jones Jr./ Watford

pf: Covington/ Little/ Brown III

c: Nurkić/ Zeller

I bez specjalnie głębokich analiz widać, że skład jest wąski z ewidentnymi dziurami pod koszem i na rozegraniu.  Teoretycznie Olshey  może jeszcze uzupełnić te braki. Wśród dostępnych silnych skrzydłowych mamy nadal choćby  Milsapa, Scotta, Ennisa III, Wilsona, Ilyasowę. Z ciekawszych nazwisk rozgrywających wolni są: Exum, Bradley, Arcidiacono, Wanamaker. Oczywiście, żaden z tych zawodników nie sprawi, że Blazers  staną się ekipą znaczącą lepszą. Idzie zwyczajnie o zniwelowanie rażących deficytów. 

Neil Olshey nie zdołał/ nie chciał sciągnąć latem graczy, którzy realnie wzmocniliby Blazers. Nikt już nie przywiązuje wagi do  #InNeilWeTrust. Teraz fora Portland zdominowane są przez #fireOlshey. Ale Olshey ciągle pracuje. Gdzie wobec tego należy szukać postępu?  Przede wszystkim w nowym trenerze. Już sama zmiana,  zmęczonego, wyzutego z pomysłów Terry'ego Stottsa na debiutanta Chaunceya Billupsa powinna przynieść pozytywny efekt. W pierwszych wywiadach nowy trener zapowiada, że jego głównym celem będzie poprawa  defensywy, która według niego musi opierać się na wysiłku bezwzględnie wszystkich graczy i właściwej komunikacji. Bez tych dwóch aspektów nie ma szans na dobrą obronę, a bez dobrej obrony nadziei na lepszych Blazers. Billups chce grać wysokim tempem, szybki ruch piłki ma dać odpowiedni spacing, otworzyć wejścia do paint i przynieść wiele otwartych rzutów za trzy. Jeśli chodzi o rzuty zza łuku, główną i jedyną właściwie broń Rip City Billups  deklaruje

Nie jestem trenerem, który chce tylko rzucania za trzy i robienia 50 trójek w meczu. Nie wierzę w to. 

Jak i czy w ogóle zmiany zapowiadane przez Billupsa zadziałają w praktyce przekonamy się najwcześniej w listopadzie. Ale przykłady Nate'a McMillana w Atlancie, Monty'ego Willimasa w Phoenix czy Kenny'ego Atkinsona na Brooklynie ( w erze jeszcze przed big3) pokazują, że kreatywny trener z konkretnym planem może pomóc organizacji, że oblicze drużyny można odmienić nie tylko poprzez zmiany personalne rosteru i ściąganie aktualnych bądź przyszłych All-starów. Dobry coaching, ten, mam wrażenie, niedoceniany aspekt  procesu ulepszania zespołu, powinien przynieść korzyść i  Portland

Jeśli Blazers chcą utrzymać się  status zespołu-etatowego uczestnika playoffs postęp muszą zaliczyć sami gracze. I tak niezbędny będzie CJ McCollum w formie, którą pokazał na początku ubiegłego sezonu, kiedy grał jak potencjalny uczestnik meczu gwiazd. Zdrowy, przygotowany fizycznie musi pozostać Jusuf Nurkić. Anfernee Simons musi pójść drogą Gary'ego  Trenta i zaliczyć absolutnie przełomowy rok. W mniejszym zakresie wymaganie to dotyczy również Nassire'a Little'a. Bez spełnienia tych warunków wąski, słabo zbalansowany skład nie zajedzie daleko, nawet gdyby Chauncey Billups okazał się drugim Nikiem Nurse'em, a Lillard liczył się w walce o MVP. 

W końcu września ruszają obozy przygotowawcze. Pierwszy sparing, z Warriors, 4 października. A 21 października inauguracja sezonu 21/22 z Kings w Portland. Czy do tego czasu ktoś wzmocni Blazers? Ja nieśmiało patrzę w kierunku Chicago i Lauri Markkanena. Fin w s5 jako pf, RoCo przesunięty pozycję wyżej, a CJ- nowy prezydent Związku Zawodników jako 6th Men. Gracz z 30-milionowym kontraktem z ławki? Szalone? Tylko odrobinę bardziej niż McCollum w s5 obok Lillarda i Powella. Uwolniony CJ, trzymający lejce rezerwowego ustawienia, śrubujący swoje statystyki i podbijający swoją wartość przed trade deadline. Chciałbym.