Komentarz

Jakiś anonim pod poprzednim postem pisze   "[...]ale prawda jest taka, że(Lillard) sportowo dla Blazers nic nie zrobił". No to zobaczmy. Największy sukces Blazers Lillarda to WCF2019. Podobne "nic", to też największe osiągnięcie  wielkiego Jokicia w Denver, a dzisiejszy pogromca Portland Embiid i jego 76ers wdrapali się wedle tej filozofii niewiele powyżej dna, bo ledwie do półfinału konferencji wschodniej. 

Epikur wiedział co mówi, twierdząc że  frustracja, smutek mają swoje źródło w zbyt wygórowanych pragnieniach. W przypadku fanów Blazers przyczyną rozpaczy są  rojenia o mistrzostwie.  Nieuzasadnione. Lata 2012-2022 , czyli czas obecności w NBA Lillarda, to 4 tytuły dla Warriors, na  dominację których odpowiadały Heat, Cavs i Lakers LeBrona Jamesa. Raz przebił się Antetokounmpo z Bucks oraz Leonard i Raptors. LAC z nieograniczonym budżetem próbują od lat bezskutecznie. Za chwilę może udać się przebić Jokiciowi albo Tatumowi, nie zmieni to faktu, że mistrzostwo NBA to naprawdę rzecz zarezerwowana dla nielicznych. 

Nie wyczekuję mistrzostwa, choć wiadomo byłoby pysznie. Wystarczą mi Blazers groźni dla każdego, bijący się regularnie w playoffach.  Tak się składa, że w minionej dekadzie miałem to  niemal zagwarantowane, głównie dlatego, że prowadził ten zespół Damian Lillard. Były wielkie mecze, rzuty, emocje. W sumie bardzo dużo, jeśli przestać bujać w obłokach. Jestem przekonany, że to "nic" Lillarda wróci i Blazers znów będą wygrywać.

To był mój ostatni wpis na tym blogu. Dzięki za te wszystkie lata, Waszą obecność i dyskusje. 

Go Blazers!

Ps A tutaj o tym, że beznadziejna gra zawodników- to wbrew temu- co wydaje się niektórym z nas, może mieć bardziej skomplikowane podłoże niż lenistwo i brak talentu