Przed draftem, część 1

Pdxpl naobiecywał, że między 6 a 8 maja ukaże się ekspercki artykuł o drafcie. Jak się jednak okazuje na to co dobre trzeba zawsze poczekać. Aby zatem uniknąć rozruchów na mieście (Karol i Roberuto podobno wyciągnęli już z pawlaczy swoje harcerskie finki) spieszę z pomocą, może uda się złagodzić na te kilka dni nastroje i dać Wam trochę igrzysk zamiast chleba. Chleb dopiero w piekarniku.

Będąc człowiekiem, który nie jest w stanie dłużej niż 5 minut oglądać meczu NCAA w zasadzie nie powinienem się w tym temacie wypowiadać, ale jako że dumnie wchłonąłem praktycznie cały content draftexpressu i kilku innych fachurskich portali pomyślałem sobie: a co tam, wypowiem się! Trump i Macierewicz mogą, to ja też. Zwłaszcza, że naczelny, w obawie o swoje życie jak mniemam, błagalne smsy śle… w gruncie rzeczy niosę więc pomoc.

Potraktujcie zatem mój wpis jako przydługi komentarz wciąż rozemocjowanego kibica (i zaproszenie do dyskusji - w końcu ciągle plucha), a nie rzeczową analizę, bo ta druga dopiero nadejdzie. Dosyć jednak kokieterii, do meritum.

Patrząc na sytuację Blazers i tegoroczną klasę draftu przyjąłem kilka założeń. Po pierwsze, wykorzystujemy wszystkie 3 wybory (to się na 90% nie stanie, ale jak piszemy o drafcie to piszmy o drafcie, gdybym jeszcze miał tu dorzucić potencjalne wymiany mózg by mi niechybnie wyparował, czego sobie ani nikomu nie życzę, zwłaszcza w niedzielę). Po drugie, szukam w drafcie trzech rzeczy. Obrony, nadwyżki talentu nad obecnym składem (mityczny „upside”) i wsparcia na pozycjach 4/5. W skrócie więc zdrowa mieszanka natychmiastowej pomocy i jak wszystko dobrze pójdzie solidnego kopa za 2-3 lata (już i jeszcze prime Lillarda i McColluma). Biorę też pod uwagę, lekko przymrużając oczy, kolejność mocka z draftexpressu. Nie będę się tu zatem rozpisywał o Joshu Jacksonie, ani Tatumie, bo wiadomo, że do 15 numeru się nie ostaną.

No to lecimy.

#15 
Z tym numerem szukam przede wszystkim elitarnego obwodowego obrońcy z potencjałem na bardzo dobre 3&D i mniej lub bardziej śmiałą nadzieją na coś więcej.

W zależności od wyborów innych ekip do piętnastego numeru biorę zatem Franka Nikitlinę, OG Anunoby, Terrance Ferguson. Jeden z nich powinien być jeszcze dostępny.

Frank Nikitlina (PG) – w mockach listują go jako PG, ale łapska ma długie jak stąd do Paryża, więc w obronie powinien dać radę bronić również z pozycji numer 3. W paru miejscach w internetach wskazują go jako najlepszego obwodowego obrońcę w tej klasie draftu, więc gdy to czytam to już wiele więcej mi nie trzeba. Dodatkowe atuty to freaky atletyzm (w sensie sprężyna w nogach i szybkość, bo to jeszcze szczypiorek), całkiem niezłe ogarnięcie (gra już we Francji z seniorami) i mocno poprawiony w ostatnim roku rzut za 3. Ma swoje wady, ale wg mnie pasuje jak ulał. Ktoś musi kryć te wszystkie westbrooki i stephony tego świata.

Długaśne łapska(od 57 sekundy):

OG Anunoby (SF) – kolejny dobry obrońca, z potencjałem na prawdziwego Toney’ego Allena. Do tego skacze dwa razy wyżej niż wymieniony i w bicepsie też dużo więcej brunejki.

Popatrzcie zresztą jak lata pod koszami

W mockach lata z kolei od miejsca 11 do 28, a to z powodu poważnej kontuzji kolana, której doznał w połowie sezonu. Na dzień dzisiejszy chyba nawet nie wiadomo co mu tam strzeliło (pdxpl popraw proszę jeśli coś mylę) i stąd tak różna jego ocena w zestawieniach. Jeśli ostanie się do 15-stki, a ujawnione badania nie pokażą, że kolana w totalnej rozsypce to trzeba gościa z rzeczoną piętnastką brać.

Terrance Ferguson (SG) – dzieciak ostatni rok spędził w Australii, więc trochę zawodowego grania już zasmakował i uciekł skautom sprzed oczu. Z piętnastką powinien być dostępny, więc to dla mnie taki spadochron przy tym numerze. Upside jest tu prawdopodobnie sporo niższy niż u wcześniej opisanej dwójki, ale gość bustem raczej nie będzie, a w głowie też podobno poukładane. W najgorszym razie będziemy mieli kolejnego Harklessa za dużo mniejsze pieniądze. A Harkless wtedy leci w wymianie z jakimś Brooklynem albo innym Orlando.

#20

Z numerem dwudziestym szukam potencjału All-Star. Jako, że to już późno w drafcie, z takim potencjałem może tu być dostępny tylko ktoś bardzo młody i surowy albo z solidnymi czerwonymi flagami. Innymi słowy duże ryzyko bustu, ale wykorzystując trzy wybory trzeba ryzykować. W kolejności zajebistości biorę zatem z dwudziestką:

Justin Patton (C) – dziecię z Creighton. Jeszcze surowy, ale biega i lata jak nieco cięższy i wyższy Giannis . Dużo mniej też na ten moment umie, więc pewnie wiele sobie początkowo nie pogra. Potencjał jednak jest ogromny, ale owoce zobaczymy pewnie nie wcześniej niż za 2 lata

Isaah Hartenstein (C lub PF) – oregoński niemiec, niemiecki oregończyk. Człowiek scyzoryk, biega, skacze, zbiera, podaje, blokuje, rzuca spod kosza i z daleka (tu może trochę przesadziłem, bywa, że trafia). Taki typowy europejski wysoki nowej ery. Nie ten poziom co Jokic i Porzingis, ale kto wie co z chłopaka wyrośnie, dopiero 19 lat. Podobny wybór to Anzejs Pacenkins (choć sporo niższy upside) albo Jonathan Jeanny (tu liczymy na drugiego Goberta, ale pewnie się przeliczymy) – obaj zresztą powinni być dostępni z numerem 26, więc nie ma co się w razie czego spieszyć.

Bam Adebayo (C) – kieszonkowy Dwight Howard, człowiek szerszy niż wyższy i to mięśniami, nie tłuszczem. Pikle z 6G nie mogły się nadziwić dlaczego spada do drugiej rundy, bo przestawia ludzi na bloku, a i jako taki jumperek czasem do kosza doleci. Jako wady podaje się jednak za krótkie rączki i za mało wzrostu, nawet w butach. Na czwórce na pewno nie pogra (za wolny), a na piątkę może być po prostu za niski. W NCAA nadrabiał siłą, ale Deandre Jordana nie przestawi, a Gobert zablokuje go nawet jak będzie metr dalej.

Harry Giles (C) – kiedyś rozwalał dzieciaki swoim atletyzmem i bywał postrzegany jako prospekt numer 1 w kraju, ale od tego czasu miał już operowane chyba wszystko co się da w każdym z kolan. Jedyny sezon w NCAA niezbyt dobry. Nie do końca wiadomo, czy bezpowrotnie stracił ten atletyzm, czy po prostu jeszcze się nie pozbierał. Pick bardzo wysokiego ryzyka, więc znalazł się tutaj trochę na dokładkę.

#26

Tu biorę natychmiastową pomoc w paint, bo Ed Davis kontuzjowany, Leonarda już nawet ja skreśliłem, a Ezeliego skreślił sam GM Blazers. Mamy zatem dwóch wysokich nadających się do gry. Śmiesznie mało.

Ike Anigbogu (C) – kumpel Lavara Balla z UCLA. Grą bardzo przypomina innego gościa z LA, ale z tego clippersowego LA, czyli DeAndre Jordana. Nie spodziewajcie się więc tu żadnej finezji, ale loby łapie aż miło, a i do kontry pobiegnie. Obrona też, nawet jeśli nie od razu, powinna być bardziej niż solidna. Chyba więc małe ryzyko bustu, ale gwiazdy też z niego nigdy nie będzie. Prawdopodobnie gracz na 10-15 minut w meczu żeby Nurkic odpoczął. Bardzo jednowymiarowy i wyłącznie center. Z 26-tką biorę jednak w ciemno.

Caleb Swaningan (PF/C) – odwrotność Ike’a. Zrzucił przed sezonem trzysta kilo, więc etyka pracy więcej niż solidna. Ma jednak do czego wracać, wiecie, co mam na myśli? Artysta w post, zamiatał ludźmi parkiet na bloku, czyli gracz w typie Ala Jeffersona lub Grega Monroe, innymi słowy typ gracza, którego w NBA już nikt nie potrzebuje. Ofensywny talent jednak duży, nawet coś za 3 czasami próbuje, więc może jest jednak bardziej współczesny niż wymienieni. Jako zmiennik podstawowego centra mógłby prawdopodobnie pociągnąć drugi garnitur w ofensywie, aż Nurk wypocznie. Jak wyżej, z 26 ok.

Kogo bym unikał? Zacha Collinsa (nie spodziewam się nic więcej niż grajka a’la Psycho T), Justina Jacksona (jakoś nie mogę się przekonać), Donovana Mitchella (za niski, mamy już takich!) . Gracze typu John Collins, Luke Kennard, Ivan Rabb – nie potrafię sobie wyrobić zdania, są chyba ciekawsze wybory, ale nie skreślam. Może John Collins najbardziej z tej trójki bo fajapała jest. Na blazersedge.com strasznie lubią Semi Oeyleye, sporo tam ogarniętych gości, więc who knows…

Dzięki za Twój czas. Też się wypowiedz. A co!

@Behemot