Co dalej z Blazers ?

Blazers  zakończyli pełny przeciwności sezon 2019-2020. Tradycyjnie, bez wielkiej zwłoki, próbujemy ocenić wyniki drużyny i spoglądamy w przyszłość organizacji. Pięć kwestii  i cztery spojrzenia na koszykarską rzeczywistość Portland. Czytajcie i dyskutujcie. 

1. Czy Terry Stotts powinien zostać zwolniony?

Andrzej Tropaczyński: Uważam, że miniony sezon nie może być na poważnie brany pod uwagę w dyskusji nad zwolnieniem Stottsa. Jeżeli chciałeś go wymienić po zeszłym sezonie to rozumiem, że możesz chcieć nadal. Ale jeśli to 19/20 ma być Twoim argumentem to lepiej daj spokój. Zespół nie grał w pełnym składzie nawet przez 5 minut, przez większość sezonu grał bez 3 starterów. W bańce zrobili więcej niż można było oczekiwać. Fivefortyeight.com dawało im jakieś 10% szans na awans do play off, a jednak dali radę. I to pomimo konieczności formowania zabawnych line’upów z dwoma wieżami, sporych minut dla Mario Hezonji lub wyciśnięcia wszystkiego co do zaoferowania ma tak powszechnie znane commodity w NBA, jak Weynen Gabriel. Ten awans to zasługa również trenera. Czasem, gdy czytam nasze forum to mam wrażenie, że gdy wygrywają to zasługa graczy, a jak przegrywają to wina trenera. To tak nie działa.

 

Adam Piotrowski: Tak jak pisałem na twitterze, uważam Stottsa za dobrego trenera, ale trenera, który ma wiele wad i wady te najbardziej uwidaczniają się w playoffach. Na korzyść Stottsa działa nadal zeszłoroczny run w playoffach, dobre relacje z liderami zespołu i Olsheyem, oraz fakt, że przez większość sezonu miał do dyspozycji okrojony skład, dlatego nie widzę wielkich szans na zwolnienie, chociaż osobiście uważam, że przyszedł czas na zmiany i danie szansy komuś ze świeżym spojrzeniem (David Vanterpool?)  

Piotr Sitarz: Nie powinien. Biorąc pod uwagi trudy sezonu i urazy najważniejszych graczy sięgające jeszcze początku 2019 roku, Terry Stotts wykonał optymalną pracę. Przez jaki czas ten zespół był w pełni zdrów? Niecałe dwa tygodnie w sierpniu? Stotts nie zasłużył na zwolnienie z powodu wyniku. Natomiast wciąż myślę o tym, czy kontynuacja znanej od lat formuły ma więcej sensu niż wprowadzenie pewnych zmian. Czy Blazers będą na tyle zmotywowani, żeby ponownie uwierzyć w niemal identyczny projekt pod przywództwem tego samego trenera? Czy ci ludzie nie są sobą zmęczeni? Czy ta grupa graczy z tym trenerem może grać lepiej i inaczej? Może trzeba pewne rzeczy odświeżyć? A gdzie teoretycznie najłatwiej? No na ławce, na której być może siedzi nowy Nick Nurse. Chcielibyście Nicka Nurse’a w Portland? Ja tak.

pdxpl: To dobry trener. Dobry , nie wybitny. Siedmiokrotnie wprowadzał Blazers do playoffów, robiąc wyniki ponad stan. Źle zbilansowana ekipa, łamana rok w rok przez kontuzje ważnych graczy, wbrew glosom ekspertów, utrzymywała się w czołówce ligi . Tego Stottsowi nikt nie zabierze. Z drugiej strony 8 lat to bardzo dużo. Dłużej w jednym miejscu pracują tylko Popovich, Spoelstra, Carlisle, specjaliści lepsi od Stottsa. Zmiana, spróbowania kogoś ze świeżym spojrzeniem jest  uzasadniona. Najlepiej gdyby znalazł się kandydat z młodszego pokolenia , więc bardziej np. Wanterpool/ Tibbetts niż dobrze zapamiętany w Portland Nate McMillan. Jestem za zmianą, ale jeśli to się nie stanie, nie będę zawiedziony, bo to nie trener jest problemem Blazers, nie trener, który od lat jest gwarancją przyzwoitej koszykówki i playoffowych emocji. Poza tym "lepsze jest wrogiem dobrego"

 

2.  Jak oceniasz miniony sezon? Co było dobre, co negatywne?

 

Andrzej Tropaczyński: Sezon był na pewno słodko-gorzki. Najpierw drapanie się w głowę nad składem, potem żałoba i wyżywanie się na najbliższych po kontuzjach Collinsa i Hooda, iskierka nadziei po dojściu Melo i gry powyżej oczekiwań (moich, czyli niskich) Hassana Whiteside’a, znów mogiła i pożegnanie nadziei na play off, a na koniec zwrot akcji, niespodziewana nowa szansa na post-season i wykorzystanie jej jeśli nie w 100 to w 90%. Na plus na pewno, że Nurkic po kontuzji nadaje się do gry i to jeszcze lepszej niż przed kontuzją i że w Garym Trencie mamy gracza, który może dać solidne wsparcie w anno domini 21 przez długie minuty (choć mam nadzieję, że nie będzie to z konieczności gra w pierwszej piątce). Objawił się też Archanioł z Sudanu i coś mi mówi, że zostanie z nami na długo.

 

Adam Piotrowski: Co było dobre?
- Najlepszy sezon w karierze Dame'a, kosmiczne serie meczów przed All-Star Game i w Orlando, które na długo pozostaną w pamięci kibiców Blazers.
- Gary Trent Jr.
- Powrót Nurkicia
Co było złe?
- plaga kontuzji
- nietrafione ruchy przed sezonem

 

Piotr Sitarz: Ten sezon nie był udany. Pamiętajmy o tym, co działo się od października do marca. Gdyby świat funkcjonował według pewnej ogólnie przyjętej skali normalności, mówilibyśmy dzisiaj o nowych Blazers, a na pewno o Blazers, którzy nie zagrali w playoffach, o Blazers z innymi koszykarzami w składzie, o Blazers między kontynuacją, a przebudową. Na pewno nie byłoby porażki 1-4 z Lakers w pierwszej rundzie, która moim zdaniem powinna mieć znaczenie dla osób podejmujących decyzje, ze względu na dwie ważne rzeczy: to jak wyglądała gra Blazers bez Lillarda i bez Lillarda na piłce – ja tutaj nie zobaczyłem postępu. Należy jednak docenić plusy: Gary Trent Jr, motywacja w Orlando, Lillard grający na poziomie najlepszego gracza w lidze, zaliczający świetne serie zimą i późnym latem, pozytywny powrót Nurkicia, który musi popracować nad kondycją, nawet Carmelo Anthony będzie kojarzył się raczej dobrze niż źle. Ale w zestawieniu z poprzednim sezonem i występem w Finałach Konferencji Zachodniej – nie było dobrze. Chociaż z drugiej strony: awans do WCF wydarzył się rok po fatalnej serii z Pelicans.

 

pdxpl:  Złe były kontuzje, znów niweczące ambitne plany. Martwi zwłaszcza sytuacja z Zachem Collinsem. Najpierw bark, teraz stopa. Z gracza, który ma wszelkie dane , aby stać się rozwiązaniem po obu stronach parkietu, zmierza niebezpiecznie w kierunku przygnębiającej galerii graczy Portland, których kariery złamane zostały przez słabe zdrowie. Zegar zaczął tykać, czwarty sezon #10 draftu 2017 będzie kluczowy. Pozytywy to na pewno szybki powrót do formy Nurkicia, właściwie , pomijając braki kondycyjne, grał lepiej niż przed kontuzją. Wygląda jakby Blazers mieli już trzech graczy w top35 ligi. Znakomity był też, całkiem nieoczekiwanie, Gary Trent. Rzut miał już w NCAA, w 19-20 pokazał to również na parkietach NBA, dołożył do tego całkiem obiecującą obronę na obwodzie i w końcu Blazers zyskali dość pewną broń z ławki. Wyróżnienie dla Wenyena Gabriela, który wygląda na późnorozwojowca. Niewydraftowany, nieumiejętnie zagospodarowany w Sacramento ( bez zaskoczenia) , nagle w Portland pokazał się jako zalążek nowoczesnego, atletycznego wysokiego z dobrą obroną i całkiem niezłym rzutem z dystansu.

 

 

3.  Który z graczy poza big3 powinien być koniecznie zatrzymany, a z którym najlepiej byłoby się pożegnać?

 

Andrzej Tropaczyński: Abstrahując od tego komu kontrakt się już skończył, a komu nie, to nie widzę specjalnie miejsca w składzie dla Whiteside’a, nawet za niewielkie pieniądze. Ucieszyłbym się też, gdyby Mario nie podjął swojej opcji gracza. Tu nie chodzi nawet o umiejętności obu Panów, ale bardziej o nastawienie, o ich mowę ciała, o tę chimeryczność i specyficzne ego, które akurat u nich nie buduje, a wręcz przeciwnie, mam wrażenie, że ogranicza wartość, którą mogliby dać zespołowi. Obaj są przekonani, że mogą być kimś więcej na boisku niż pozwalają im na to umiejętności, a to nigdy nie jest dobra mieszanka. Jest to też opinia osobista, stracę sporo mniej nerwów przed telewizorem, gdy obu Panów nie będzie już w Red&Black. Co do drugiej części pytania (kto musi zostać), to nie widzę takiego gracza. Oczywiście taki Trent Jr. jest super, ale potrafię sobie wyobrazić wymianę, w której dostajemy za niego gracza na SF o podobnych umiejętnościach. Gdyby np. nieco wyższy Dillion Brooks był dostępny to byłbym skłonny się z Grizzlies zamienić. Trent to SG i jest super, ale Blazers brakuje SF i PF. Melo za Biannual Exception (jakieś 3,6 mln bodajże) byłby ok, Collins pewnie zostanie, ale też nie widzę powodów żeby nim nie handlować, np. za Aarona Gordona, bo nie wiem czy jest Oregonie znachor, który jest w stanie Zacha trwale poskładać. Hell, nawet dwóch z tej BIG3 nie jest dla mnie nietykalnych. 

 

Adam Piotrowski:  Nadal uważam, że na ten moment wszyscy 'młodzi' (Trent, Collins, Little, Simons) powinni zostać, chociaż nie za wszelką cenę, zmieniła się też wśród nich hierarchia, Gary Trent z zawodnika zamykającego rotacje, stał się kluczowym elementem drużyny. Wenyen Gabriel miał przebłyski talentu, ale osobiście byłem większym fanem Skala. Hood powinien zostać, to samo z Melo (jeśli zaakceptuje mniejszą rolę)
Zawodnicy, z którymi najlepiej byłoby się pożegnać?: Whiteside i Hezonja

 

Piotr Sitarz: Koniecznie zatrzymałbym Wenyena Gabriela. Ma 23 lata, powinien być ekstremalnie tani, jest dobrym graczem na 11-12 miejsce w rotacji, który moim zdaniem czuje grę: a to ułatwia postęp. Natomiast pożegnałbym się z Hassanem Whitesidem, z Mario Hezonją i z Trevorem Arizą, który na szczęście nie ma zagwarantowanych aż 12 milionów dolarów w całości. A co do Carmelo? Za 2-3 miliony dolarów? Jeśli nie będzie możliwości sprowadzenia lepszego gracza na jego pozycję, no to nie widzę innej możliwości niż przedłużenie na podobnych warunkach.

 

pdxpl: Na pewno wspomniani wyżej  Trent i  Gabriel. Absolutnie nie rezygnowałbym  z lekko rozczarowującego Simonsa. Melo chce zostać, przy zachowaniu zdrowych realiów finansowych jako opcja z ławki, mentor dla młodzieży byłby rozumnym rozwiązaniem, przychylibym się do jego próśb.  Natomiast nie upierałbym się przy Arizie. To co prawda zawodnik z pozycji słabo obsadzonej w Portland, ale jeśli znajdzie się chętny na spadającą umowę, to wielkiego żalu po tej stracie nie będzie

 

 

4.  Co trzeba zrobić w drafcie: handlować wyborem, brać najlepszego dostępnego gracza, szukać raczej skrzydłowego lub back-upu dla Lillarda?

 

Andrzej Tropaczyński: Zależy od sytuacji. Kto będzie dostępny z 16, kto będzie dostępny w wymianach (również ze strony Blazers), dlatego bardzo trudno już teraz odpowiedzieć na tak zadane pytanie. Absolutnie tego pick’u nie należy traktować jako świętość, choć #16 to dobre miejsce w tym drafcie, podobnie jak druga runda. Dopuszczam więc wszelkie scenariusze, nawet trade up, gdyby np. taki Devin Vassel ześlizgnął się wystarczająco daleko, że byłby osiągalny z jakimś cukiereczkiem do szesnastki. Do składu takiego jaki jest na tu i teraz brałbym kogoś z kręgu: (wykreślam tych „na pewno” niedostępnych patrząc na mocki): Aaron Nesmith, Saddiq Bey, Aleksej Pokusevski, Patrick Williams, Josh Green, Kira Lewis, chyba właśnie w takiej kolejności. Czyli mix fitu i BPA. Znając Oshley’a w pierwszej rundzie może nie trafić (RJ Hamtpon?), ale w drugiej na pewno będzie jakiś kozak ;)

 

Adam Piotrowski: Tutaj jestem otwarty na wszystkie opcje. Chociaż tegoroczny draft jest uważany za słaby, jest wielu zawodników, których widziałbym w Blazers, jeśli zachowamy pick: Aaron Nesmith, Patrick Williams, Saddiq Bey, Jalen Smith, Kira Lewis Jr, Cole Anthony, Pokusevski, Precious Achiuwa, Jaden McDaniels plus kilku, którzy raczej na pewno pójdą w loterii.

 

Piotr Sitarz: Biorąc pod uwagę fakt, że mało która organizacja NBA szkoli młodych graczy tak dobrze, jak Blazers, jest tutaj olbrzymie pole manewru i zastanawiam czy zamiast wyboru możliwie najlepszego gracza na teraz, powinien zostać wybrany zawodnik z największym potencjałem mimo pewnych wad, ale wad do skorygowania. Czy brać skrzydłowego czy guarda? Raczej trójka, trójko-czwórka. Myślę, że Blazers nie potrzebują młodego, niedoświadczonego backupu dla Lillarda. Nie skreślałbym tak łatwo Anfernee Simonsa – to dopiero 21-latek, który musi pracować nad swoją grą. Już w tym roku zanotował mikro-postęp. W przyszłym będzie lepszym graczem. C.J. McCollum też nie miał udanego drugiego sezonu. A w trzecim został MIP ligi.

 

pdxpl: Po wstępnym rekonesansie, mam w tym drafcie swoich ulubieńców. Jest nadzieja , że Patrick Williams i Saddiq Bey ostaną się do #16 wyboru. Obaj mogą stanowić brakujące ogniwo w rotacji na pozycji niskiego skrzydłowego, wyglądają na graczy bardziej komplementarnych niż Nassir Little. Nie zdziwiłbym się, jeśli Olshey sięgnąłby po Kirę Lewisa czy RJ Hamptona, którzy mógłby prowadzić grę za plecami Lillarda, czy swoim zwyczajem poszedł we freaka z upside'em i siegnął po 7 stóp Alekseja Pokusevskiego.

 

5. Czy w 2020-21 Blazers moga byc lepsza drużyną? 

 

Andrzej Tropaczyński: Injuries aside, Blazers NA PEWNO będą lepszą drużyną w sezonie 20/21. A raczej po prostu w sezonie 21, bo przed Nowym Rokiem przecież nie zaczną. Ten sezon był fatalny pod względem kontuzji i samo to powinno o tym zdecydować. Są też plusy dodatnie w postaci Trenta, Gabriela i Arizy, więc nawet jeśli pociąg z tymi wyczekiwanymi PF i SF „z prawdziwego zdarzenia” (a nie z odzysku lub poza pozycją) miałby nie dojechać to ten zespół i tak będzie lepszy. Nie da się tego chyba spieprzyć, prawda Panie Oshley?

Adam Piotrowski:  W sezonie 17/18 i 18/19 byliśmy w TOP3 zachodu, jeśli zdrowie dopisze, wierzę, że TOP4 jest jak najbardziej w zasięgu. 

Piotr Sitarz: Oczywiście. Są tylko trzy scenariusze, w których będzie inaczej: katastroficzne wydarzenia na świecie skutkujące odwołaniem sezonu, poważne kontuzje albo przebudowa zespołu – co byłoby idiotyzmem, biorąc pod uwagę fakt, że Damian Lillard jest w prime-time

pdxpl: Mogą, to doświadczona ekipa z mocnym , rozumnym fundamentem Lillard-McCollum-Nurkić, obudowanym talentem Trenta, Simonsa i zdrowego Collinsa. Potrzeba dwóch , trzech graczy najlepiej skrzydłowych oraz rozgrywającego, a także kilku miesięcy z rzędu bez kontuzji.