Kiedy Lillard staje się wilkiem

Blazers (2-2)@ Wolves(2-1) 106:101

Zaczęło się pięknie i wzruszająco od wizualno-muzycznego wspomnienia zmarłego w ubiegłym tygodniu Flipa Saundersa. To jedno z tych wspaniałych doznań estetycznych, których za wszelką cenę chcielibyśmy uniknąć... Potem był mecz.

 

Blazers wyglądali   na jeszcze  pogrążonych w zadumie, kiedy zrobiło się 1:8. Mason Plumlee  psuł wszystko czego się dotknął. Kroki, niecelne podania i te irytujące kozłowanie przez cały parkiet, gdy on i piłka znajdują się  szybciej pod koszem rywala, niż pomysł na finalizację akcji. W efekcie na koncie więcej strat (3) niż punktów (2). Nie radził też sobie w obronie przeciwko Townsowi, zresztą tak jak pozostała czwórka, pozwalająca Rubio i Martinowi oddawać seriami niekontestowane rzuty. Grał tylko Lillard-10pkt w 12 minut i wiadomo już było, że wynik tego meczu może zależeć w dużej mierze, od tego czy lider Portland utrzyma dyspozycję przez cały wieczór.

 

Na szczęście , w tych krótkich chwilach, gdy musiał łapać oddech na ławce rezerwowych jego alter ego wespół z Aminu trzymali Blazers w grze. Obaj oddali po 5 rzutów, myląc się tylko po jednym razie. Następca Nica Batuma trafił w tym okresie 2 trójki,  świetnie  wykorzystywał swój atletyzm, wjeżdżając efektownie z piłką aż pod samą obręcz. Gra inteligentnie, rozważnie i zaskakująco skutecznie w ofensywie-17pkt, 9 zb, 1bl. Widziałem w niedzielę owadzie oblicze Batuma i  nie zamieniłby się nawet gdybym musiał dodać wspomnienie po   wiosennej formie Meyersa Leonarda. Skrzydłowy Blazers bardzo się stara, ale na razie wychodzi z tego jeden celny strzał przez 3/4 meczu. W ostatniej kwarcie cierpliwość stracił nawet jego największy fan, będący jednocześnie trenerem Blazers.

 

Z garbem w postaci  Plumlee'ego, któremu przez całe spotkanie Towns tatuował czoło napisem "Biali nie umieją bronic", z Davisem ośmieszanym przez Dienga, obwodowi Blazers dopadli jednak przed przerwą watahę wilków. Trzecią kwarta zaczęła się od McColluma z floaterem, trójką w transition i Plumlee'em, skutecznym w odległości 30 cm od obręczy. Ale tym, co pozwoliło trzymać Wolves na dystans była oczywiście efektywność Lillarda- 15pkt, 3/3 za łuku.

 

Mimo wszystko trzy punkty przewagi na starcie finałowej części były niczym. Lillard musiał oszczędzać siły na crunch-time, a piątka: McCollum,-Crabbe- Harkless- Vonleh- Davis miała za zadanie za wiele nie stracić w tym czasie. I zaczęli: Vonleh gubi piłkę, trójka McColluma trafia w kant tablicy, o rzucie Crabbe' a wszyscy na hali wiedzieli, ze będzie niecelny, ale tylko Harkless stał tam gdzie spadła piłka i dobił tego ohydnego airballa. Chaos, na szczęście po obu stronach, Davis czyszczący ofensywna deskę, trójka Crabbe'a pozwoliły jakimś cudem utrzymać trzypunktową przewagę do momentu, w którym na 7 minut przed końcem pojawił się Lillard i tym ruchem zaszachował gospodarzy. Zrobiło się aż 99:89 bo jeszcze wcześniej McCollum wkręcił na lewym skrzydle Martina, trafiając swojego ulubionego jump-shota. To był decydujący moment tego meczu.

 

Wolves zbliżyli się jeszcze  dwa razy na 2 punkty. Najpierw była trójka Townsa, a następnie Mason Plumlee zaliczył swoje szóste skrajnie głupie zagranie w tym meczu (te tylko głupie pomijam), myląc Lillarda z Rubio. Zrobiło się niepewne 103:101. Do nerwowej końcówki swoje dołożyli też sędziowie, odgwizdując goaltending Wigginsowi, a później przyznając piłką Blazers po iście wrestlingowym jump-ballu w wykonaniu duetu Plumlee-Towns. W ostatnim tchnieniu wilków Martin dał sobie wygarnąć piłkę przy próbie rzutu zza łuku. A. Crabbe mógł cieszyć się  z 7 punktu w tym meczu, a my wszyscy z drugiego w sezonie zwycięstwa Blazers.

 

37 punktów McColluma powaliło Pelicans, 34 pkt w tym 4 trójki, 7 asyst, 2 przechwyty Lillarda zrujnowało plany Timberwolves. Na razie Blazers wygrywają, kiedy jeden z ich liderów ma ponadprzeciętny mecz.  Mamy rollercoaster, spodziewany zresztą wobec skali zmian, które dotknęly koszykówkę w Oregonie. I tylko Al- Farouq Aminu z rewelacyjnymi 47%fg i 46% za trzy, co daje stabilne 14.5 na mecz, stara się regularnie wspierać duet gwiazd.  W poszukiwaniu czwartego do tego stolika udadzą się teraz Blazers do Salt Lake City.