Nowi już w Portland

W  poniedziałek Zach Collins i Caleb Swanigan zameldowali się w Portland i stali się zawodnikami Trail Blazers. Choć od draftu 2017 minął prawie tydzień decyzje Neila Olshey'a nadal wzbudzają emocje. Mimo że oceny wydają się mniej krytyczne, bo pozbawione pospieszności i wydawania na gorąco emocjonalnych sądów , to kilka kwestii nadal budzi kontrowersje. Oto nasze redakcyjne spojrzenie na owe zdarzenia i możliwe konsekwencje draftowej nocy.

1. Dlaczego Olshey zdecydował się na trade-up i oddał dwa picki?

Blazers upatrzyli sobie konkretnego gracza, co do talentu którego są przekonani i zrealizowali obraną strategię. Uznali, że jakość znaczy więcej niż ilość. 

W dość napiętej sytuacji finansowej w jakiej znaleźli się Blazers każda oszczędność jest zyskiem. A wybór #10 to wydatek o 1 milion mniejszy niż na #15 i #20

2. Dlaczego wybrano dwóch graczy frontcourtu?

Prawdopodobnie nie udało się znaleźć chętnych na wysokie umowy Crabbe'a bądź Turnera. Przypomnijmy, że Lakers pozbywając się gigantycznego kontraktu Mozgowa musieli oddać Russella-numer 2  draftu. Zresztą GM Blazers najpewniej nie upierał się przy handlowaniu swoimi "kulami u nogi". Gdyby to uczynił przyznałby,  że ubiegłoroczne kontrakty były błędem, A tego duma Olsheya mogłaby nie znieść. Doskonale wie,  że łatwiej będzie zaoszczędzić rezygnując z Davisa, Aminu(kuszące ratio cena/jakość) czy Harklessa bądź Vonleha( ciągle rozwojowi, młodzi gracze). Stąd pomysł z wyborem dwóch wysokich w drafcie, ktoś musi  bowiem zastąpić tych, którzy odejdą odchudzając listę płac. 

W czasie poniedziałkowej konferencji Olshey przyznał, ze nieustannie pracuje nad lepszym kształtem składu, że dopóki sezon nie wystartuje może dojść do zmian. Biorąc pod uwagę perspektywę płacenia przez Paula Allena luxury tax możemy być pewni, ze jeśli tylko znajdą się chętni na któregoś ze wspomnianej   czwórki Olshey nie zawaha się skorzystać z okazji. 

3. Dlaczego Zach Collins?

Jeśli oddajesz dwa stosunkowo wysokie wybory za #10 musisz byc bardzo przekonany do swojej koncepcji. Olshey przyznał, że taką pewność zyskał juz w styczniu. Brak treningów przeddraftowych dla Portland, odbycie tylko  krótkiego wywiadu psychologicznego w czasie Draft Combine w Chicago wydają się potwierdzać autentyczność słów generalnego menadżera RipCity. Zach Collins był typem Portland od dawna. Reszta testowanych zawodników ścigała się o pozycje nr 2 i 3. Ani Bam Adebayo, ani Justin Patton czy John Collins nie byli w stanie zmienić tej hierarchii. To center Gonzagi zauroczył decydentów w RipCity. 

Zach Collins  to gracz, który w  mockach, w ostatnim miesiącu przed naborem, nie wypadał poza pierwszą dwunastkę. Z całej grupy centrów, którzy mogli mieć nadzieję reprezentowania barw Blazers wykazuje się największą wszechstronnością, Nawet wybrany z #7 Lauri Markkanen nie łączy tak dobrze walorów ofensywnych z grą w obronie. Collins daje radę po obydwu stronach parkietu. Gra w post-up, rzuca z dystansu, już teraz jest przyzwoitym rim-protectorem. Najlepsze mecze w sezonie zagrał w najwłaściwszym momencie, w Final Four, gdzie stres i odpowiedzialność zjadły potencjał i umiejętności dużo bardziej doświadczonych zawodników. Jeśli popatrzymy na to wszystko ze spokojem zrazu dziwaczna decyzja Olsheya nabiera coraz większego sensu. 

4. Dlaczego Caleb Swanigan?

Jeśli za prawdopodobną uznamy przesłankę z punktu 2, że 22 czerwca Blazers wybierali tylko wysokich, to z #26 dostępni byli jeszcze Jordan Bell, Isaiah Hartenstein, Thomas Bryant czy Ivan Rabb( listę ograniczam do nazwisk obecnych na workoutach). Wybór padł  na lidera Purdue. Wielka postura, mistrz gry na deskach, z przyzwoitym podaniem i jeszcze lepszym rzutem z dystansu.  Duże doświadczenie we współpracy z 7-footerem, grającym na centrze. Doświadczony życiowo, osierocony przez  uzależnionego od narkotyków ojca( numer na koszulce to wyraz pamięci o ojcu, który odszedł w wieku 50 lat), wychowany w adopcyjnej rodzinie, nie będzie raczej sprawiał problemów poza parkietem.

Caleb "Biggie" Sawnigan przeszedł zbyt długą i wyboistą drogę do NBA, żeby dać się teraz z niej zepchnąć. To , co osiągnął w barwach Purdue jest dla fanów Blazers nęcącą zapowiedzią,a dla samego gracza niemałym zobowiązaniem

As for Caleb Swanigan, he's the first NCAA player to average at least 18.5 points, 12.5 rebounds and 3.0 assists since Tim Duncan
— Casey Holdahl (@CHold)

Według mnie  Zach Collins i Caleb Sawnigan już  w tej chwili dysponują umiejętnościami nie mniejszymi niż Ed Davis czy Noah Vonleh.Tylko, że walory dwóch ostatnich zostały  już zweryfikowane w warunkach NBA. Zdolności rookies są zaledwie potencją , która może, ale nie musi znaleźć potwierdzenie wśród zawodowców. Jak zwykle w takich sytuacjach przyda się cierpliwość i powściągliwość w ocenach. 

  Redakcyjne 3na3

1. Twoja ocena draftu(skala szkolna) wraz z uzasadnieniem

[Jędrzej Mirowski]

Ocena: 3. Nie podobała mi się wymiana Blazers. I patrząc na to jak rozłożyły się dalsze wybory wydaje mi się, że spokojnie mogliśmy skończyć ten draft mając z #15 Justina Pattona , z #20 OG Anunoby'ego, a z #26 Caleba Swaningama. I nawet biorąc 2 z 3 wyżej wymienionych wyglądalibyśmy lepiej niż z Collinsem i samym Calebem, który w tym momencie nie ma zbyt dużych szans na minuty, grając w rotacji obok Aminu, Leonarda, Collinsa i Vonleh. Liczyłem, że jeden pick poświęcimy na to, by zejść z kontraktu Turnera (oddać Turnera/Crabbe z pickiem 26 i z nr 20 wybrać Anunoby'ego...to byłoby coś!)

[Piotr Sitarz]

Ocena: 4. Przesunięcie do Top10 było bardzo dobrym ruchem, który pomógł dodać dwa ciała na pozycjach 4-5 (to tutaj Portland mieli kłopoty po kontuzji Nurkica). Mimo to ocena dobra, bo Zach Collins to gracz "tylko" z upsidem, który może mieć bardzo sinusoidalny sezon pod względem minut, nawet rozegranych meczów, spokoju, oczekiwań. Chciałbym, żeby Blazers poszli drogą OKC i zrobili to co Thunder z młodym Sabonisem, żeby Collins grał po 20 minut w meczu np. jako opcja z ławki, ale ten zespół, z Lillardem i McCollum przeszedł w tryb win-now. I to mój największy problem. Wiadomo; obecnie win-now nie oznacza pierścienia, ale śrubowania jak najlepszego wyniku. Fajnie mieć mogących przejąć zespół za 4-5 lat prospektów, ale dzisiaj presja na dwójce młodych graczy będzie nieporównywalnie większa, co może zaważyć na postępie. A ten, nie jest linearny i obydwaj będą rozwijać się w swoim tempie. Jeśli już w debiutanckim sezonie zagrają na plus - doskonale. Jeśli jednak nie - większość będzie postrzegać 10 wybór, i trade-up, krytycznie. Collins, 19 latek z przyszłością, potrzebuje czasu. Swanigan? Zobaczymy czy poradzi sobie w obronie przeciwko lepszym na koźle i szybszym graczom w lidze pick-and-rolli. Uspokaja mnie nieco historia CJ McColluma, który eksplodował pod koniec drugiego roku gry i fakt, że Olshey z reguły wybiera dobrze. 

[Andrzej Tropaczyński]

Nie chcę oceniać tego wyboru Oshley’a, zwłaszcza negatywnie. Początkowo byłem do trade up’u po Collinsa dość negatywnie nastawiony, ale im dłużej na to patrzę tym większe wiążę z tym wyborem nadzieję. Z przecieków wiemy już, że Oshley tak bardzo cenił Collinsa, że próbował przesunąć się po niego nawet na 7 pozycję. Oznacza to, że obawiał się, że Collins może zostać wybrany nawet jeszcze przed wyborem Sacramento. Wiemy też, że Zach był wg GM’a na radarze Blazers już od stycznia tego roku, czyli jeszcze przed jego świetnym występem w turnieju. Do tego, podobno z #14 był pewniakiem do wyboru przez Pata Riley, więc do numeru piętnaście by się nie ostał. Wszystko to pokazuje, że to gruntownie przemyślana decyzja, a w czar Zacha Collinsa uwierzyli nie tylko w Oregonie.Jeśli ktoś nadal ma ciężkie dni z powodu tego wyboru polecam posłuchać relacji live z draftu Chrisa Mannixa z the Vertical. Razem z Mikiem Schmitzem, Jonathanem Givonym i kilkoma innymi fachowcami nie szczędzą zachwytów nad Collinsem. Już przy wyborze Dallas pada stwierdzenie, że w tym momencie Collins to BPA (ciągle jeszcze w tym momencie nie są wybrani Dennis Smith i Malik Monk). Naprawdę panaceum na nękaną wątpliwościami duszę fana Blazers. 

http://podbay.fm/show/1078713316/e/1498229019?autostart=1 (słuchajcie od 109 minuty przy wyborze Dallas i potem komentarz do wyboru # 10)
Dużo większe wątpliwości mam natomiast co do wyboru Swaningana. Rozumiem, że to fajny grajek i może nawet gotowy żeby co nieco pomóc od razu, ale czy nie za dużo tych wysokich na ten moment? Czy to oznacza, że żegnamy się w najbliższym roku z Vonleh? O ML i Davisie nawet nie wspominam, a przecież trzeba nimi wszystkimi choć trochę pograć, jeśli mają pójść w lutym w wymianach. A może Oshley już teraz ma na ML i Davisa potencjalnych chętnych i roszady frontcourtu zobaczymy jeszcze przed startem sezonu? Swoją drogą mniejsza ilość minut dla Vonleh być może obniży nieco jego cenę na przyszłe lato. Może więc to wszystko ma jednak sens.

2. Kogo wybrałbyś z #10 zamiast Zacha Collinsa

[Jędrzej Mirowski]

Po prostu nie dealowałbym po ten wybór. Rozumiem, że i tak nie wcisnęlibyśmy 3 rookies do składu, ale lepiej było oddać pick akonto picków  w kolejnych latach, niż na siłę brać z 10 gracza, który mógł być dostępny z #15. A jeśli już miałbym kogoś wybierać to chyba Justin Jackson albo Bam Adebayo.

[Piotr Sitarz]

Żadnego. Myślę, że jest to odpowiedni wybór Blazers, ale przez to w jakim miejscu znajduje się zespół (nie jest to przebudowa) zastanawiamy się czy to na pewno wybór optymalny. Może wybrałbym Justina Jacksona, może D.J'a Wilsona na pozycje 3-4, może OG Anunoby'ego, gdyby nie uraz czyli pomoc na skrzydłach, kluczowej pozycji w dzisiejszej NBA. Z Collinsem-prospektem nie mam najmniejszego problemu. Za to z tym czy Lillard, McCollum i cała organizacja mają czas, cierpliwość i ochotę obserwować. Czy nie został Zach rzucony na głęboką wodę. Siłą rzeczy musi być nba-ready, żeby po prostu grać. Mieć jakikolwiek impact na zespół

[Andrzej Tropaczyński]

Wybierając z 10-tką pewnie rzeczywiście wziąłbym Collinsa, natomiast biorąc pod uwagę jak oceniana jest głębia tej klasy draftu, mi nie przyszedłby do głowy pomysł na przesuwanie się wyżej. Patrząc jak w rzeczywistości ułożyły się kolejne wybory brałbym z #15 OG Anunoby (ewentualnie Justina Jacksona), z #20 Jarretta Allena, a z #26 Jonah Bolden.

3. Jaką rolę w pierwszym roku gry będą/powinni pełnić w systemie Stottsa obaj rookies 

[Jędrzej Mirowski]

W pierwszym roku gry nie widzę ich w rotacji.Collins będzie grał jako 4/5 podkoszowy (nie wiem, czy chłopak poradzi sobie fizycznie w tej lidze na samym starcie kariery). Swanigana, jak podejrzewam, za często na parkiecie nie zobaczymy -> kierunek G-League

[Piotr Sitarz]

Będą partnerami do gry pick-and-roll i pop na dystansie z kozłującymi. Mogą grać na bloku - podawać stamtąd - i oddawać rzuty z półdystansu. Gdzieś tam na pewno wpasują się w niszę niezagospodarowaną przez trzech najlepszych graczy, ale priorytetem będą: wykonywanie zadań trenera, hustle-plays, produkcja w obronie, przecinanie podań i walka na tablicach. Potrafią podawać - świetnie. Prowadzenie kontr nie wydaje się sprawiać im trudności, Swanigan może pełnić rolę początkującego point-forwarda w niskich lineupach, wprowadzić na parkiet bully-ball, a Collins od razu zostać pierwszym zmiennikiem na środku. Mogą grać razem i razem rozpoczną pierwszy mecz ligi letniej, ale w sezonie regularnym nie będzie tego wiele. Ustawienia Swanigan-Nurkić, Collins-Nurkić wyglądają interesująco, ale w niskiej NBA, może po prostu zabraknąć minut na grę dwójką wysokich.

[Andrzej Tropaczyński]

Tu mam kłopot, bo tak jak pisałem już wyżej, wysokich jest na ten moment aż za dużo. Potencjalnie Zach Collins to zmiennik Nurkica, rzadziej grający z nim w parze przeciwko wyższym ustawieniom przeciwników. Czyli dubluje się w niemałym stopniu z Noah Vonleh. Gdzie w tym wszystkim znaleźć czas dla pozostałych wysokich, w tym zwłaszcza Swaningana nie mam pojęcia. Przyznam, że tego ostatniego słabo znam, ale na ten moment nie wygląda żeby w NBA mógł grać na czwórce. Chyba tylko przeciwko Memphis Grizzlies, a i u nich niedługo mogą szykować się zmiany.

Dość ocen i przwidywań. Życie istnieje również bez draftu i wygląda tak:

W najbliższą sobotę rusza rynek wolnych agentów. Blazers z powodu braku środków finansowych raczej nie będą szaleć. Ale może uda się dokonać jakiejś wymiany, aby  za jednym zamachem zmniejszyć tłok pod koszem i wydatki płacowe. 

8 lipca Portland rozegra pierwszy mecz ligi letniej w Las Vegas. Rywalem będzie Utah. Na razie skład przedstawia się następująco i powinien być systematycznie uzupełniany.

pg: Tim Quarterman

sg:  Pat Connaughton, Antonius Cleveland(niewydraftowany , był w Portland na workoutach)

sf:   Jack Laymann, Josh Scott( ostatni rok spędził w MZT Skopje)

pf:  Caleb Swanigan

  c:  Zach Collins

Zanim zagrają dla Blazers  zobaczmy jeszcze raz  jak niszczyli system w NCAA;)