Z Oklahomą na przełamanie

Thunder (26-12) @ Blazers (16-24) 110:115

Po trzech kolejnych porażkach we własnej hali, koszykarze Blazers do meczu, z rywalem z Dywizji, Oklahomą Thunder przystąpili bardziej skoncentrowani. Początek meczu to przede wszystkim próba ograniczenia ofensywnej siły duetu Westbrook/Durant, co w dużej mierze udaje się poprzez twardą obronę i wymuszanie strat. Gorzej jest w ofensywie, gdzie punktuje początkowo tylko Aminu. Trwa jednak wyrównany bój z wyraźnie silniejszym rywalem. Oklahoma widząc gorszą dyspozycję swoich liderów próbuje zbilansować atak. Wejście rezerwowych w obu zespołach pozwala utrzymywać wynik zbliżony do remisu: trafione rzuty za 3 punkty Leonarda (fakt że komiczny: tablica-obręcz-tablica-kosz), Harklessa i Crabbe’a przeplatane są pudłami spod kosza (irytujące fanów Blazers przekleństwo tego sezonu) – po pierwszej kwarcie goście prowadzą tylko jednym punktem.

W drugiej kwarcie aktywni Blazers obejmują dwupunktowe prowadzenie 32:30 – punktuje Crabbe, pod koszem walczą Davis i Leonard. W pojedynku „rezerwowych” już nie widać przewagi gości – co prawda obie drużyny pudłują na potęgę, a pod koszem trwa wojna o zbiórkę, ale o dziwo to Blazers utrzymują prowadzenie. Oklahoma zaczyna nawet się irytować popełniając proste błędy w ofensywie i łapiąc faul techniczny (Lillard oczywiście nie trafia osobistego – pudła po faulach technicznych to kolejna „specjalność zakładu Blazers”). Swoje comeczowe pudło przy wsadzie zalicza Harkless (przynajmniej mamy ten obowiązek z głowy, bo zawsze gorzej jak przydarza mu się to w 4 kwarcie) i na parkiet wracają liderzy obu drużyn. W połowie drugiej kwarty jest 39:37 – i wciąż żywa nadzieja na przerwanie serii porażek na własnym parkiecie.

Całkiem przyzwoity mecz gra w tym okresie Henderson, a po „trójce” Aminu przewaga gospodarzy sięga 5 punktów. I to właśnie Aminu (a nie bliźniacy) jest liderem Blazers i wyraźnie poprawia humor kibicom w Moda Center. Jak ktoś oczekiwał pojedynku Lillard/Westbrook to pierwszą połowę mógł sobie spokojnie odpuścić, bo ci panowie to raczej rywalizowali w ilości strat i niecelnych rzutów. Spod kosza nauczył się trafiać Davis i zdobywając 50 punkt dla gospodarzy zwiększa przewagę Blazers. Zirytowany Durant robi „Harklessa” i nie trafia nawet spod kosza. Do przerwy Blazers prowadzą 52:46, a w czołówce strzelców próżno szukać Lillarda, który nawet w ostatniej akcji tej połowy pudłuje spod kosza. 

Pytanie na przerwę: kto „odpali” w drugiej połowie: Damian, czy liderzy gości?

Początek trzeciej kwarty wskazuje, że może jednak Lillard: po jego dwóch "trójkach" i kontrze (po wymuszonej stracie Westbrook'a) przewaga Blazers sięga 10 punktów: 65:55 i faworyzowani goście mają coraz bardziej zaniepokojone miny. Jakby poczuli, że tym razem Blazers nie oddadzą meczu bez walki rzucają 8 punktów z rzędu i przewaga topnieje do 65:63. Na pięć minut przed końcem trzeciej kwarty po 5 punktach z rzędu Duranta i 3 osobistych Westbrook'a goście wracają na prowadzenie 69:71. Westbrook chwyta wiatr żagle i po jego trójce robi się już 71:76, trener Blazers bierze czas - w kilka minut z +10 do -5. Teraz gospodarze są sfrustrowani: strata Lillarda, niepotrzebny faul Leonarda, strata Leonarda, pudło spod kosza McColluma, kroki Crabbe'a - wszystko w trakcie dwóch minut. Na pocieszenie Oklahoma też się gubi: techniczny Duranta i UWAGA: Lillard trafia osobistego po technicznym. Cień nadziei daje McCollum "trójką" w ostatniej sekundzie. Ale przy stanie 80:85 przed ostatnią odsłoną chyba mało kto wierzy w Moda Center na przełamanie serii porażek.

Czwartą kwartę Blazers zaczynają z nastawieniem na McColluma i twardą obronę z faulami.  Iskierka nadziei nie gaśnie po dwóch wsadach Harklessa (udanych, bo swoje "firmowe" pudło "odhaczył" w pierwszej połowie), przewaga gości topnieje do 3 punktów: 89:92. Niestety - wyraźnie zmotywowani żeby powalczyć - Blazers nie trafiają czterech kolejnych rzutów zza linii (dwukrotnie Lillard, po razie McCollum i Crabbe) i przewaga gości rośnie do 91:98. Bój pod koszem Plumlee to trochę za mało na wyrównaną drużynę Oklahomy.

Co z tego że Durant dwa razy nie trafia, jak po dwóch ofensywnych zbiórkach akcję rzutem za trzy punkty kończy Roberson. W odpowiedzi za trzy Lillard. Ale dla Thunder błyskawicznie Westbrook i na niecałe 3 minuty przed końcem wydaje się bezpieczna przewaga Oklahomy: 98:105.

Dalej wszystko idzie jak po sznurku - teraz jest ten oczekiwany pojedynek liderów: "trójka" Lillarda, "dwójka" Westbrooka, "trójka" Lillarda, faul taktyczny i tylko jeden osobisty Adamsa, "trójka" Crabbe'a i przewaga topnieje do punktu - JEDNEGO punktu: 107:108. Nareszcie na dwie minuty przed końcem kibice w Moda Center nie mogą narzekać na brak emocji.

Minutę później już znamy odpowiedź na pytanie z przerwy: dwie "trójki" Lillarda i jest 113:110. I kto będzie bohaterem w szatni Blazers? Nie, bynajmniej nie tylko Damian (31 pkt). To blok Plumlee (11 pkt, 11 zbiórek) na pół minuty przed końcem meczu otwiera autostradę do pokonania Oklahomy. Jeszcze mądra, długa akcja Lillarda zakończona dwoma osobistymi i na 1,2 sekundy przed końcem jest 115:110.
Dla Blazers - co warto podkreślić.

Miło było zainaugurować pomoc w pisaniu relacji na tym blogu, TYM meczem - dziękuję bardzo.

ptb