Komedia omyłek

Blazers (12-12) @ Grizzlies (16-8) 86:88

Przez długi czas mecz ten kwalifikował się do nagrody na najbrzydsze spotkanie sezonu, z czasem jednak zaczynał przeradzać się w najśmieszniejsze wydarzenie, ażeby w samej końcówce zapracować na najżałośniejszą porażkę.

Jakby kłopotów w rodzinie TrailBlazers było mało to jeszcze kontuzję złapał niezawodny od początku sezonu Moe Harkless. Faktycznie coś mu się tam stało podczas jednej akcji meczu z Bucks, ale postrzegając go jako megatwardziela przeszliśmy nad tym do porządku dziennego. Tym czasem okazało się, że uraz wykluczył go w meczu z Niedźwiadkami i historyczny występ w pierwszej piątce zaliczył Evan Turner. Jak zmieniać to zmieniać pomyślał Terry Stotts i ponownie ujawnił swoją słabość do Legendy. Wystarczyły trzy rzuty za trzy żeby Meyers Leonard zapracował na podstawowy skład. "Odwdzięczył się" zerowym dorobkiem punktowym i skłonnością do łapania fauli. Co ciekawe Ed Davis radził sobie o niebo lepiej: 10 pkt + 10 zbiórek, w tym aż 6 na atakowanej tablicy. Zamienił stryjek siekierkę na kijek.

Rotacja pierwszej piątki nie wyszła więc na korzyść. Blazersi w tym sezonie raczej zaczynają mecz skutecznie, tym razem na pierwszych 10 rzutów do kosza drogę znalazł jeden. Sprawy w swoje ręce wziął Damian Lillard i coś tam trafiał, ale niestety tylko do pewnego czasu. Nie miało to zresztą większego znaczenia, bo gospodarze spisywali się dużo żałośniej. Trudno przy nich narzekać na kontuzje, bo sami wykupili całe piętro miejscowego szpitala, gdzie ulokowali graczy z urazami, z liderem Mikem Conleyem na czele. Tak mocno przetrzebiony skład wygrywał jednak ostatnie mecze, co powinno być przestrogą dla Blazers. Ale nawet jak było, to I kwartą Niedźwiadki uśpili tą czujność. 14 pkt przez 12 minut gry to nawet na Polską Ligę Koszykówki by nie starczyło.

Goście z Portland mieli przygotowany swój comeczowy prezent dla rywala na II kwartę. Kilkuminutowy przestój bez zdobytych punktów i z tradycyjną, czyli pozorowaną, obroną pozwolił odrobić gospodarzom straty i wyjść, na chwilowe, prowadzenie.

Losy meczu odwracał McCollum, który w przeciwieństwie do Lillarda rzucał mało, ale celnie. Na przykład za trzy rzucił 4 razy celnie. 24 pkt z zaledwie 13 rzutów to wynik bardzo poprawny. Chociażby w porównaniu do 19 pkt z 18 rzutów Lillarda, który jednak nie tym zawalił swoim kolegom wieczór.

Grizzlies natomiast skupili się na dyskusjach z sędziami. Dobrze wiemy, że też mamy sporo zastrzeżeń do postawy sędziów. Ale sytuacja gdy gracz gospodarzy wali centralnie w twarz Lillarda, a hala domaga się linczu na sędziach możliwa jest chyba jednak tylko w Memphis.

I tak toczył się ten mecz, wydawało się bezpiecznie dla Portland. Drużyna Terry Stottsa nawet zbudowała solidną przewagę w IV kwarcie i można było spokojnie czekać na kilka udanych akcji liderów, żeby zainkasować kolejną wiktorię. Grizzlies jednak w ciemię bici do końca nie są i doszli do słusznej konkluzji, że jak mają w składzie jednego zawodnika posiadającego talent koszykarski, to trzeba grać przez niego. Marc Gasol rzucił Blazersom 36 punktów, a przede wszystkim w kluczowym momencie z łatwością zniwelował prowadzenie. Trochę im to ułatwili goście, którzy próbowali rozwiązań z góry skazanych na niepowodzenie. Można więc było liczyć, że przynajmniej końcówka wynagrodzi ten ból oglądania starcia w Memphis.

Niestety sprowadziła się ona do błędów trenerów i konkursu rzutów wolnych. Najpierw faul wymusił Evan Turner i osobistymi wyprowadził gości na prowadzenie. Nie on jednak rozstrzygnął losy meczu. W odpowiedzi gospodarzy zrobili to samo i objęli prowadzenie. Czas jeszcze był, ale tylko na tablicy świetlnej. Okazało się, że mistrz strategii Terry Stotts wykorzystał wcześniej, nie wiadomo za bardzo po co, wszystkie przerwy i gracze na parkiecie musieli sami sobie wymyślić wariant kluczowej akcji. To co wpadło im do głowy nie przyszłoby pewnie na myśl żadnej zdroworozsądkowo myślącej istocie żywej. Zagrali bowiem przez Masona Plumlee. Owszem to mogło nawet zaskoczyć rywala, bo Mason, przy całej sympatii dla jego osoby, dzień miał nad wyraz słaby. Pewnie niektóre jego zachowania na boisku krążą po sieci, ale nawet nie nękając go tymi urywkami statystyka mówi wiele: na 9 rzutów trafił jeden i z dorobkiem 4 punktów miał rozstrzygnąć losy meczu. Rywale jednak litości nie mieli i po prostu go sfaulowali. Mason na linii rzutów też pewniakiem nie jest, łagodnie mówiąc. Co prawda raz trafił, ale drugi raz już nie. Remis i 7 sekund do końca.

Gospodarze jak się okazuje na ławce mają równie przewidującego stratega i także już czasu nie mieli, więc musieli z piłką przebyć całą długość parkietu. Na wypracowanie rozsądnej pozycji rzutowej już oczywiście czasu nie starczyło, więc na zdrowy rozum powinien być remis i dogrywka. Ale w tym momencie po raz drugi w przeciągu kilku sekund rozum stracił Damian Lillard, który sfaulował rywala, ten trafił dwa osobiste i odesłał Blazers na kolejny mecz wyjazdowy z 12 porażką na koncie. Co mogło ucieszyć tylko tych, którzy już nie mieli czasu na oglądanie dogrywki. I oczywiście wprowadziło w stan ekstazy całe Memphis, które chyba traktowało dzisiejszą rywalizację, jak decydujący o Mistrzostwie NBA mecz.