Zaduszki jazzowe

BLAZERS (4-4) @ JAZZZ (5-3) 103:112 OT 

Po druzgocącej drugiej kwarcie w ModaCenter plan na mecz z Utah był jasny- rzucić szybko owe 6 punków. Później jakoś to będzie.

Jak nasze gwiazdy pomyślały tak zrobiły. Dwie udane akcje z zagrywką dla Nurkica i Utah musi ratować się pierwszą przerwą na żądanie. U nas Terry krzyczy- jedziemy ich w tej kwarcie do zera. Te pierwsze minuty to rzeczywiście bardzo dobrze wyglądająca obrona, chociaż po drugiej stronie parkietu CJ tradycyjnie został zablokowany. Jak już pęka u nas granica 6 punktów to szybko zdobywamy kolejne. Lillard z marnego w tym sezonie półdystansu i Moe z dystansu. Po dwóch rzutach wolnych osiągamy sporą przewagę i zapowiada się na powtórkę z Phoenix. Niestety wejście Turnera, Davisa i Pata lekko burzy zasoby obronne co gospodarze wykorzystują pokazując nam szybki run 9-0 zdobyty trzema rzutami.

Najważniejszym wydarzeniem pierwszej kwarty jest jednak powrót kocich ruchów Vonleha. Na razie ruchy te jednak nie przyniosą żadnego pozytywnego skutku, ale rotacja znów się dzięki temu zmienia. Pierwsze 12 minut finalnie minimalnie przegrywamy i to ponownie przez słaby półdystans, co staje się na razie największą naszą bolączką. 

Nadchodzi kwarta numer dwa i wszyscy którzy czuwają tej nocy są pełni obaw o kolejne 12 minut. Okazuje się, iż słusznie a powiedzenie „nic dwa razy się nie zdarza” w Oregonie raczej teraz nie obowiązuje. Fatalny Pat, tragiczny po raz drugi z rzędu CJ, blokowany jak dziecko Nurkic, zderzający się z tablicą Vonleh i przez pierwsze 5 minut udaj się nam zdobyć aż jeden punkt. Z wolnego technicznego zresztą, który jest wynikiem dostosowania się obsady sędziowskiej do poziomu meczu, która doszła do wniosku, iż linie wyznaczające granice boiska są w Utah mało reprezentatywne. Na szczęście Utah nie wykorzystuje naszego przestoju tak jak Toronto i dzięki chwilowemu przebudzeniu naszej zabójczej obwodowej dwójki trzymamy kontakt, który za chwilę zamienia się w ponownie kilkupunktową stratę. Brzydki to jest i słaby przy okazji mecz z obu stron. Na siłę dopatrzyć możemy się tylko lepszej obrony ze strony Blazers, ale ile w tym naszej zasługi a ile nieporadności Utah trudno powiedzieć. Szczęśliwie jednak straty zaczynamy odrabiać a wizja kolejnej tragicznej drugiej kwarty oddala się, głównie dzięki trójce Aminu. Na 2.30 przed końcem tej koszmarnej połowy wychodzimy nawet na prowadzenie, ale suma summarum pierwsze 24 minut kończy się sprawiedliwym remisem i jedynym dla nas pocieszeniem może być fakt, iż zatrzymujemy Utah na najniższej w sezonie skuteczności. My takową oczywiście także nie grzeszymy.

Pierwsza połowa brzydka jak kobiety w Ohio.

Trzecia kwarta pomimo marnej poprawy jeżeli chodzi o wynik zaczyna się bardziej optymistycznie. Sprawdzona akcja na Nurkica, z downtown trafia Lillard oraz Aminu, przez chwile z rejonów Haloween wraca CJ, ale to wciąż jest jego bardzo słaby mecz. Po pierwszorocznym pobycie w RipCity i specjalizacji „nie trafiam spod tablicy” Moe teraz pokazuje nam jak robić nieudane wsady. Na szczęście gdzieś tam czasami sędziowie zobaczą wątpliwy faul. Dzięki tym wszystkim czynnikom jesteśmy w tej kwarcie wciąż na lekkim plusie a za chwilę niespodzianka i naprawdę ciekawe 3-4 minut, gdzie wyróżniają się dwie dobre akcje PnR z Nurkicem. Dzięki nim osiągamy najwyższą przewagę w tym meczu, którą jednak tracimy ponownie głównie przez niezłą grę pierwszoroczniaka Mitchela. U nas młodzież na ławce. 

Przed 4 kwartą nadzieje na dobry wynik wracają i w decydującą fazę meczu wchodzimy z 5 punktową przewagą, która zagwarantował nam tym razem doskonałą grą Davis. Gdyby jeszcze CJ nie grał na poziomie „amator” to można byłoby myśleć o przewadze rzędu punktów 10

Oczywiście w tym meczu cieszyć długo to się nie ma z czego. Dwie trójki back to back sprowadzają nas na ziemie po kilku minutach walki i przepraszam bardzo ale dlaczego do gry nie wchodzi Napier przy tragicznym wręcz dzisiaj CJ to pojąć nie mogę. Walczy wciąż Davis oraz Vonleh, ale to za mało. Nie mamy żadnej armaty a Napier mógłby takową stanowić. Dobrze nie jest, ale być może za chwilę znów będziemy mogli cieszyć się z przewagi- taki to już mecz.

Oddawany przez publikę Blazers.pl Lillard trafia trójkę back to back (fakt, iż nie trafia trzeciej), PnR kończy Nurkic, trafia nawet- o sensacjo- CJ, ale przewaga jest mniej niż skromna. To efekt nagłego wzrostu skuteczności także po stronie gospodarzy. Zapowiada się na thriller o 4 w nocy a wygrać trzeba bo mocno goni nas Phoenix.

Lillard kolejna trójka, ale oczywiście dla równowagi strata CJ. Jak przegramy to bez dwóch zdań przez jego a może i przez Stottsa, który gdzieś tam ma przecież na takie chwile Napiera. No dobrze. Przyznaje się bez bicia. Zostałem szybko sprowadzony na ziemie. Trójkę trafia CJ a nie trafia Mitchel. Wracamy do w miarę zauważalnej przewagi i zapowiada się, iż w meczu na szczycie drużyn 4-3 wyjdziemy obronną ręką. 

W tym meczu jest jednak coś dla każdego. Teraz fragment dla krytyków Lillarda. Niecelna cegła za 4 i za chwile strata, ale także wjazd pod kosz dający nam ponownie 2 punktowe prowadzenie. Wybija 4:23.

Remis po chaotycznej akcji gospodarzy i mamy piłkę na 29 sekund do końca. Strach się bać co wymyślimy.

W pierwszej wersji wymyślamy stratę. Na szczęście piłką do nas wraca

CJ. 6 razy robimy kroki, Dame za 3 i pudło. Co robi jednak Utah- kroki i to tym razem odgwizdane. Mamy piłkę meczową. 

Dogrywka w Salt Lake City. Doskonała wiadomość w kontekście pozostałego czasu na sen.

Zaczynamy od -5 i trzymamy tę stratę do 90 sekund przed końcem. Większość naszych wyborów w tej dogrywce to wybory beznadziejne. Przy jajecznym nokaucie Nurkica jest szansa na flagrant, ale dostajemy tylko technika. Zawsze coś.

Po kolejnej trójce Rubio (który podobno nie potrafi rzucać) jest po meczu. Kolejna przegrana na własne życzenie. 

LUCERO