Same trzynastki

BLAZERS (14-13) @ HEAT (13-14) 102:95

13 grudnia zmierzyły się zespoły, które do tej pory miały na koncie zarówno 13 zwycięstw, jak i porażek. Mecz w Miami był okazją do przełamania coraz bardziej irytującej serii porażek Portland.

W tym sezonie na wschodnim wybrzeżu mają oni, trudno wytłumaczalny oceniając bieżącą formę, patent na końcówki.

Terry Stotts wsadził tym razem do pierwszej piątki Zacha Collinsa. Wystarczył jeden dobry mecz debiutanta, aby dostąpił tego zaszczytu. Szybko jednak okazało się, że to na dziś jeszcze za wysokie progi. Czy takie pomysły to dobry sposób na rozwój młodego zawodnika śmiem wątpić, w głowie zarówno Caleba, jak i Zacha pewnie kotłują się myśli, że nie dali rady. W każdym razie Collins trochę pograł, ale decydującą końcówkę już spędził na ławce. Brak konsekwencji to jeden z podstawowych zarzutów do trenera Stottsa.

Blazers zaczęli słabo mecz zarówno w ataku, jak i w obronie. Na domiar złego dwa faule szybko wyłapał Goran Dragić, którego zastąpił Wayne Ellington. Facet robił co chciał, trafiał z każdej pozycji, głównie zza linii, obnażając wszystkie braki w obronie Blazers. Stotts na szczęście przypomniał sobie o istnieniu Napiera, który jakoś załagodził tradycyjną słabość „drugiej kwarty”, co wystarczyło do utrzymywania w miarę rozsądnego kontaktu z rozpędzonymi Heat.

Portland nie ma w tym sezonie własnego stylu. To raczej rywal narzuca koncepcję gry. Kontuzje wysokich graczy w naturalny sposób przeniosły ciężar walki zza linię rzutów za trzy punktu. Przez długi czas, do połowy trzeciej kwarty Miami królowało w tym elemencie gry, ale gdy przestali trafiać pojawiła się okazja do szybkiego odrobienia strat. Trójki po stronie Blazers trafiał skuteczny tego dnia CJ, swoją chaotyczną rękę w procesie odrabiania strat dołożył Aminu.

Gdy w połowie ostatniej kwarty Portland dopadło rywala można było wyciągnąć z szafy Lillarda, który do tej pory snuł się bezczynnie po parkiecie. Damian nie mając dobrego strzelecko dnia postanowił rozstrzygnąć mecz wejściami pod kosz, gdzie nie napotykał wielkiej przeszkody, a jeżeli już - to wymuszał faule.

Trochę co prawda wyglądało to tak, że Heat wielkiej determinacji w tej końcówce nie przejawiali, ale to już ich sprawa. Pewnie musimy się pogodzić z faktem, że jesteśmy w tym sezonie co najwyżej ligowym średniakiem, na Florydzie to jest widoczne już chociażby w mocno przerzedzonej Airlines Arenie.

Blazers utrzymali szóstą pozycję, ale są już na skraju spadku do dolnej połówki: oddech NOP i Oklahomy na plecach, a w perspektywie weekendowy dwumecz z Magic i Hornets. Pozostaje wierzyć, że udana passa ze średniakami konferencji wschodniej utrzyma się do końca tygodnia.