Trud, który nie pójdzie na marne?

ROCKETS (20-4) @ BLAZERS (13-12) 124:117

Bez kontuzjowanych Nurkicia i Harklessa musieli Blazers zagrać przeciwko najlepszej aktualnie drużynie w lidze. Rockets przyjechali do Portland po 8 wygranych z rzędu i mało kto dawał, tym zawodzącym na całego w Rose Garden Blazers jakiekolwiek szanse. Tymczasem przez co najmniej 36 minut tego spotkania Lillard i całe reszta grali koszykówkę, której Oregon nie widział od wiosny.

Grzech numer jeden tego sezonu-atak, w końcu wyglądał, tak jak wyobrażają go sobie najbardziej wymagający fani RipCity. Damian Lillard w „trójkowym” sztosie jak za dawnych lat. Trafiał i z downtown w Portland, z toalety na dworcu w Spokane, i z Vancouver, oraz , pamiętacie, jak w 1977, chwiejąc się na języku kolibra gdzieś z  Karaibów. Zanim pod koniec trzeciej kwarty kontuzjował kostkę chłostał Rockets skąd chciał. 

La Heem hit from all over the map in the first 🗺 pic.twitter.com/dgE5kK2VAC

— Trail Blazers (@trailblazers) 10 grudnia 2017

W końcu  zobaczyliśmy piłkę krążącą między zawodnikami, a nie tylko klepaną bez sensu przez tego, który ma ją aktualnie w rękach. Lillard do Turnera ten ze szczytu do wchodzącego w paint Leonarda, odrzut na skrzydło, a tam McCollum i czysta trója. ET1 z tym swoim, już zapomnianym ostatnim podaniem, i Meyers pakuje z góry. Kombinacja CJ-Chief - Ed , gdzie ten ostatni wychodzi sam na sam z koszem i zdobywa łatwe punkty. Cała sekwencja, w której to właśnie ball-movement dał Blazers po trzech kwartach aż 14-punktową przewagę.

Damian Lillard w symbiozie z Meyersem Leonardem. Większość punktów zdobytych przez tę dwójkę miała źródło właśnie w  ich poprawnej kooperacji. Lillard lubi zasłony od Meyersa. Meyers trafia z półdystansu po pick-n-rollu z Lillardem. Mała próba, ale wyglądało to znacznie lepiej niż nerwowa i pełna strat współpraca Lillard- Nurkić. Nawet jeśli weźmiemy pod uwagę koszty jakie ponosi drużyna z Leonardem w obronie, dla odbudowy mocy w ataku, warto zestawiać ten duet obok siebie.

Tym bardziej, że w defensywie są Ed Davis i … Zach Collins. Debiutant zagrał najlepszy mecz w NBA, będąc jedyną skuteczną odpowiedzią Blazers na Jamesa Hardena. Potwierdziły się przypuszczenia- tych, którzy dostrzegali instynkt obronny Collinsa. Czucie na bloku, ale tez wiele jakości w wysokiej obronie, gdzie kontestował, ale tez blokował rzuty z dystansu Rockets. Do tego obiecujący strzał zza łuku, walka na atakowanej desce. Blisko 19 efektywnych minut, w tak naprawdę pierwszej poważnej szansie jaką otrzymał od Stottsa. On wygląda jak postać z westernów- niepozorny neurastenik  o twarzy dziecka , który na końcu okazuje się bezwzględnym, płatnym mordercą. 

TOSS IT, ROOK pic.twitter.com/HqFvqxGuPz

— Trail Blazers (@trailblazers) 10 grudnia 2017

Za sprawą Aminu odżyły też skrzydła, ta śmiercionośna broń współczesnej NBA. Szkoda tylko że do 5 trójek Aminu nie dołożył się już żaden z pozostałych. Evan Turner miał zapieprz w obronie przy Hardenie, a rzut Jake Laymanna czeka na lepsze czasy. I tylko Pat Connaughton punktował, atakując obręcz, będąc tym starym, atletycznym Patem, który wespół z Jerianem Grantem rozgrzewał campus Notre Dame.

To był dobry, biorąc pod uwagę skalę rywala, może najlepszy, mimo że przegrany, występ Blazers w sezonie. Stotts zaczął odważnie, s5: Lillard-McCollum-Turner-Aminu-Leonard. I jak rzadko w tym sezonie rywal nie odjechał Blazers, więcej to Lillard&co wygrali pierwszą kwartę, rzucając rekordowe 37 punktów. Potem działy się rzeczy równie niespotykane : Wysoki line-up z Davisem i Collinsem okazał się najbardziej plusowym w meczu, CJ McCollum trafiał w kontrataku, cała drużyna zagrała z ponad 50% skutecznością, atak wreszcie płynął, estetyką, pomysłem oraz sposobem wykonania nie przypominał już,  tego dewastującego psychikę ostrzenia ołówków na krajzedze. 

Być może gdyby nie kontuzja Lillarda cieszylibyśmy się ze spektakularnego zwycięstwa. Może Stotts powinien zastąpić go Napieram. A tak w trzech pierwszych posiadaniach q4 McCollum potwierdził, jeszcze raz, że „ nie umie” w grze na koźle. Harden i Rockets zdołali odrobić straty, zanim na parkiet powrócił utykający Lillard .

Portland przegrało, ale ta porażka wyglądała znacznie lepiej niż zdecydowana większość z ich 13 dotychczasowych zwycięstw. Czy byliśmy świadkami przełomu, czy wylany dzisiaj pot nie pojdzie na marne przekonamy się w kolejnych odcinkach. Blazers ruszają na Wschód, zaczynając od mistrzowskiego Oakland. 

Ps. Nie , nie wolno krytykowac obrony wyłącznie pod kątem tego jak zagrała przeciwko Hardenowi. On robi co chce z prawie każdą defensywa w tej lidze. Czyni to od lat, a w tym sezonie z jeszcze większą wprawą i okrucieństwem.