LILLARD TIME

THUNDER @ BLAZERS 115:118 (1-4)

OK. Lecimy do Portland, Oregon. Lecimy z Oklahomy, gdzie, nie powiemy że udało się, ale po prostu to zrobili i wygrali ten jeden mecz który miał być do wygrania. Wygrali i lecimy do Portland w roli faworyta serii. W każdym razie na forach już rozstrzygnięto. Ale OKC, a zwłaszcza Paul George i Russel Westbrook mieli plan B. Wygrać, poprawić u siebie i co by się działo... Tak mocno zaczęli, że przez cały ten mecz nie byliśmy do końca pewni. Tymczasem... gracze obu drużyn zafundowali nam najlepszy mecz serii, najlepszy mecz dotychczasowych play-off i największą dramaturgię.  Co tu się działo, ufff. Mecz rozstrzygnięty w końcówce game winnerem, buzzer beaterem przez Damiana "the logo" Lillarda. The Shot # 2.  Damian jest MVP tych playoffów, a TrailBlazers wyglądają po prostu świetnie.

Hah, początek to nas lekko wbił w fotel poprawkami sztabu trenerskiego. OKC postanowili skupić się na paint, odpuścili chwilowo dystans pamiętając o miernej skuteczności takich rzutów oddawanych w Rose Garden. Grali zatem blisko po zasłonach, sporo Adams, a Paul George trafiał półdystans. Wyglądał dziś na zdrowego, zdeterminowanego. Poprawiał Jerami Grant, także z dystansu, i przewaga gości rosła. Gdy doszła do 10, zaczęliśmy się niepokoić, zwłaszcza że za trzy faule, w tym jeden mocno kontrowersyjny w ataku, na ławkę zaraz usiadł McCollum. I tam przesiedział całą pierwszą połowę.

Harkless nie trafiał z linii, jak zawsze aktywny na atakowanej desce, i nie trafiał także wsadów, a Aminu chwilowo zwolnił. Goście natomiast osiągnęli rewelacyjną skuteczność w pierwszej kwarcie, około 80%. Co zrobił Stotts? Zostawił na parkiecie Lillarda. Nie widzieliśmy już dawno Damiana cały czas na parkiecie. Zagrał całą pierwszą połowę, a w drugiej usiadł tylko na chwilę, by zaczerpnąć powietrza. 

Ale jak zagrał! To był Lillard Time od pierwszej do ostatniej minuty (sekundy) i tym występem Damian zamknął usta wszystkim niedowiarkom deprecjonującym jego potencjał w play-off. Najpierw punktował ostro sam walcząc z całym teamem gości w pierwszej kwarcie. Trzeba przyznać, że reszta PTB skutecznością nie powalała, a CJ kontemplował im trying z ławki. Tymczasem weszli zmiennicy, a Lillard został, nawet to wyglądało. Ba, nawet Portland odrobili straty. Pojawił się na chwilę Leonard, na chwilę Collins (bez szału), a Turner nawet ładnie podawał. W końcu. Ustał też w obronie na nogach. Ale też lekkie zaskoczenie, że w obronie ustawał Kanter. Naprawdę trzymał tę obronę obręczy, co zaprocentowało w kluczowych momentach. Druga część drugiej kwarty znowu należała do Portland, co pozwoliło wyrównać wynik i ładnie wróżyć na przyszłość.

Początek drugiej połowy wyrównany, kosz za kosz. Zaczął Damian from downtown. Pomimo czterech fauli cały czas w grze George. Dopiero w połowie ćwiartki wynik ruszył i to na szczęście dla Portland. To właśnie wtedy gospodarze zagrali ten fragment swojej zaciętej nieustępliwej obrony. Pojawiło się kilka szybkich kontr. Blazers nie rozpieszczali nas transition offence cały RS, a teraz w play off oni te kontry rozgrywaja naprawdę dobrze i co najważniejsze skutecznie. Kanter, potem Aminu, następnie Lillard trójką z ławki gości  dało Portland 9-0 run ze stanu 75-75. Myśleliślmy, że to ten właśnie moment, że się grzmoty posypią.

Tymczasem zaskoczenie, bo goście po czasie Donovana zagrali nad wyraz skutecznie i szybko nie dość że odrobili, to wyszli na prowadzenie. Końcówka III kwarty zdecydowanie dla nich. Może PTB nieco potrzebowali oddechu w pracy w obronie, to się przełożyło zaraz na większą skuteczność Oklahomy w ataku a i paint nie było już tak zamurowane. Co ciekawe Westbrook trafiał trójki, a CJ nie. Ostatnia akcję efektownm szczupakiem wybtronił na PG13 Lillard.

IV kwarta to horror i szaleństwo. Sukcesywnie punkcik po punkciku mozolnie OKC budowali przewagę. Przez 3 minuty Portland stało, przez trzy minuty na ławce odpoczywał Lillard. Tylko trzy. Ale musiał wracać bo po kolejnej trójce zrobiło się już - 8. Spośród naszych rezerwowych nie trafiał Hood, Turner, Collins. Nieco Curry. Robi się gorąco po kolejnej trójce Niemca. Portland bez rytmu w ataku. -15 . Wraca Harkless i nieco łagodzi sytuację kilkoma wsadami. To jego czas w tym meczu. Jest połowa kwarty i trzeba niwelować kilkunastopunktową stratę.Zaczął trafiać CJ, Kanter w post, Lillard daleka trójka i uff, jest  lepiej. Wkraczamy w crunch-time i tylko kilka punktów deficytu. Będzie końcówka.

Ostatnie 3 minuty meczu to popis Blazers. Było minus 8 ale trafił CJ jumper naprzeciw, potem wątpliwy faul Aminu dal linię PG13, ale ten przegrał w głowie pojedynek z pustym koszem. Zaraz potem kolejny prezent od lidera OKC - Westbrook nacierając zalicza offensive foul na Lillardzie broniącym obręczy! Te dwa prezenty liderów gości dały Portland życie, dały dodatkowy tlen na 8700 przy podejściu na Everest. CJ o tablicę, a Harkless wygrywa deskę z Westbrookiem, który łapie 5 faul. I znowu Harkless na linii - kluczowa akcja - bo wcześniej strasznie pudłował. Nerwy na postronki. 2/2. Wysoka obrona pick&rolla cudownie zakończona przechwytem Currego daje Blazers posiadanie na remis. Jest minuta i CJ trafia daleki półdystans ze szczytu. 

Co zrobi Oklahoma? George trafia jumpera z linii i goście obejmują dwupunktowe prowadzenie, ale PTB mają dość czasu żeby odpowiedzieć. Od tego czasu Blazers zdobyli 5 punktów, a OKC zero. Wiecie kto. Damian najpierw piękny drive zakończył trudnym lay-upem na 30 sekund przed końcem. Oklahoma miała posiadanie, ale siłowe wejście Westbrooka na kosz kończy się pudłem, co daje 15 sekund Lillardowi z piłką w ręku na spacerze w stronę Oklahomy. Spacer kończy rzutem z wysokości logo przed Georgem równo z końcową syreną.  Bomb. Jest jeden zawodnik  który to robi. The shot #2 kończy serię 118-115. Świetny mecz. Tu jest historia.