Kto z wolnej agentury?

Myślałem nad bardziej poważnym tytułem. Wiecie, takim rodem z przewodu doktorskiego, pracy magisterskiej, no w najgorszym razie licencjatu. Na przykład: „Wachlarz możliwości wolnej agentury w ramach mid level i bi-annual exception z podziałem na pozycje z perspektywy generalnego menadżera drużyny piłki koszykowej z północnego zachodu Stanów Zjednoczonych.” Działoby się, prawda?

Ale niestety. Naczelny po lekturze zgłosił, że stopień przenikliwości zdecydowanie za niski, praca niezbindowana, kartki latają po pokoju, a i literówki występują, więc on sam wymyśli adekwatny tytuł. Jest więc jak jest. Tyle tytułem wstępu, dalej będzie już nieco krócej.

Kogo więc Blazers mogą podpisać we free agency? Pomijam scenariusze sign&trade, bo to dotyczyć by mogło w zasadzie tylko Whiteside’a, a z kilku powodów, na które szkoda strzępić języka jest to bardzo mało prawdopodobne.

Na początek dla porządku:

– kto z szerokiej rotacji nie jest podpisany na przyszły rok?

Hassan, Melo, Gabriel (zastrzeżony). Reszta pod kontraktami lub z opcją zawodnika, którą wykorzysta szybciej niż ja płyn do dezynfekcji po wizycie w sklepie spożywczym (siema Mario!). W teorii jeszcze Ariza, gdyby Blazers nie podjęli jego kontraktu - mało prawdopodobne, bo i tak niewiele to zmieni w kwestii możliwości poniżej salary cap, a akurat on może się przydać tak na boisku, jak i do wymiany w połowie sezonu.

- co jest do wykorzystania? 

MLE (około 9 mln), BAE (3,6 mln), minima dla weteranów (ile chcecie) i to by było  tyle. Jest jeszcze podobno szansa na wykorzystanie tzw. TPE (trade player exception), ale jak to uczynić to już rzeczywiście przewód doktorski, a i w czasach oszczędności raczej nie do pomyślenia.

- jakie są potrzeby?

To ocenne, ale broniąca (i najlepiej rzucająca) trójka lub czwórka (najlepiej pakiet) – w obu wypadkach przynajmniej formatu bieda-pierwszej piątki, rezerwowy rozgrywający i center na głęboką rezerwę.

Przejrzałem listę wolnych agentów, skonfrontowałem z „testem oka” i opiniami mądrzejszych ode mnie i wyszła mi taka oto lista. Nie dzielę na pozycje (zakładam, że każdy tutaj wie kto jest kto), układam za to wg jakości i co za tym idzie możliwości finansowych. Lista nie zawiera zatem graczy najlepszych, ani tych pod kontraktami. Nie mówimy więc tym razem o wymianach, nie marzymy o Jerianie Grancie, Fredzie Van Fleet, ani tym bardziej AD. Nie opisuje też powodów, dla których ten czy inny delikwent się tu znalazł i dlaczego pasuje do Blazers. Jak macie ochotę, wypowiedzcie się w komentarzach, ta wrażliwsza część waszej natury na pewno doceni ten wkład, zwłaszcza jeśli ktoś odpowie. Pomijam też draft, jako byt słabo uchwytny i niewiadomy, coś na kształt neutrino lub jeszcze gorzej aksjonu, choć on oczywiście może nieco pozmieniać percepcję. Kolejność mniej więcej odzwierciedla moje preferencje. Mieszam tam pozycjami, ale tak trzeba na to patrzeć, bo wszystko determinują finanse. W braku chęci podpisu pod cyrografem Blazersbuba u ludzi z pierwszego tieru otwierają się możliwości podpisania większej ilości graczy z kolejnych tierów, bo będą odpowiednio tańsi.

Tier 1 - pełne MLE lub jego przeważająca część

Jae Crowder, JaMychal Green, Marcus Morris (to ten lepsiejszy, czyli z LAC), Serge Ibaka;

Tier 2 – istotna część MLE

Moe Harkless, Jeff Green, DJ Augustin, Nerlens Noel.

Tier 3 – BAE (lub jako uzupełnienie do kogoś lepszego w ramach MLE)

Chris Dunn, Harry Giles, Melo, Rondae Hollis Jefferson, Willy Hernangomez, John Henson;

Tier 4 - Minimum dla weterana

Melo! Trochę żartuję, bo pewnie spakowałby się w 5 minut po takiej propozycji. A tak zupełnie na serio to Evan Turner lub Jahill Okafor. Można też spróbować znów reanimować karierę Eda Davisa. W tym wszystkim dobrze byłoby gdzieś jeszcze zmieścić Weynena Gabriela, bo świetnie się zapowiada, ale przy nim chyba można przekroczyć salary cap przy użyciu tzw. non-bird rights (sprostujcie proszę jeśli bredzę).

Dajcie znać jak to widzicie. Kogo pominąłem, a gdzie bredzę jak zając po aperolu.

@Behemot