Od CJa do loterii

Hej, hej,

CJ McCollum znów zagrał w Moda, ale po raz pierwszy w życiu nie dla Rip City. Wielki powrót do domu, wielkiego gracza i osobowości, ale sportowe życie toczy się dalej. Blazers są już myślami gdzie indziej. Tankują jak szaleni i patrzą na draft. March Madness powoli dogorywa, większość „prospectów” już odpadła, miejsce Blazers w odwróconej tabeli też już z dużą dozą prawdopodobieństwa poznaliśmy, czas więc wstępnie przyjrzeć się draftowi. 

Na dzień dzisiejszy (31.03.) uczestnicy loterii wyglądają następująco:

Jeśli loteria nic nie zmieni Blazers mogą mieć więc wybory szósty i jedenasty. 11-stką teoretycznie za bardzo nie należy się zajmować ponieważ prawdopodobnie zostanie wymieniona. Jest też ryzyko, że ten wybór pozostanie przy Pelicans (11,7% szans na to w loterii i 100% gdyby Pels awansowali do play off). 

6-stka może trochę spaść – raczej nie więcej niż dwie pozycje. Może także przenieść się w wyniku loterii do TOP4. Jest na to jak wyżej widzicie 37,2% szans. Może też w wyniku losowania skończyć nawet jako numer 1, na to jednak już tylko 9% szans. 

Loteria już, albo jak kto woli, dopiero 17 maja. Wtedy poznamy dokładne numery wyborów Blazers przed draftem, który z kolei odbędzie się 23 czerwca. Już teraz spójrzmy za to na najnowszy mock z tankathon.com:

Wybory proponowane Blazers to niski skrzydłowy z Duke AJ Griffin oraz 18-letni Dwight Howard z Memphis, czyli Jalen Duren. Oba wybory bardzo perspektywiczne i nie „na teraz”. Mnie do końca nie przekonują, choć nie obraziłbym się. 

Moja 12-tka dla Blazers wygląda nieco inaczej. Gdybym to ja miał kreślić przed draftem tablicę „do wybrania” dla Blazers, namalowałbym taką listę: 

1. Jabari Smith;

2. Chet Holmgren;

3. Paolo Banchero;

4. Jaden Ivey (jako asset, wtedy „za wynagrodzeniem” schodzimy niżej);

5. Shaedon Sharpe;

6. Keegan Murray;

7. Bennedict Mathurin;

8. Jeremy Sochan (hell yeah!);

9. AJ Griffin;

10. Tari Eason;

11. Johnny Davis;

12. Jalen Duren.

Dlaczego Smith przed Holmgrenem? Bo upside widzę u obu podobny, a Smith to jedyny gracz z TOP4, o którym z czystym sumieniem można powiedzieć, że gra po obu stronach parkietu. Jest elitarnym strzelcem i bardzo dobrym obrońcą. A mierzy 6’10”, więc jest praktycznie nieblokowalny. 

Holmgren to oczywiście wielki talent i umie na teraz chyba najwięcej z całej 12-tki, ale nie mam do końca pewności kim i jak dobry będzie w NBA w ataku. Smith z miejsca mógłby wychodzić na pozycji silnego skrzydłowego w pierwszej piątce Blazers. Holmgren to taka czwórko-piątka, w pierwszych sezonach raczej 4-ka i chyba jednak z ławki. 

Tak naprawdę przy wyborach 1-2 nie można źle wybrać, więc wybór Cheta zamiast Jabariego również przyprawiłby mnie o wypieki na twarzy. 

Trójka to Paolo Banchero z Duke. W ataku gracz praktycznie kompletny, irytuje mnie jednak w obronie. Często przechodzi „obok” akcji, nie wiem czemu, bo w liceum podobno tak nie było. Mimo tego jest za dobry i zbyt wszechstronny żeby go z tą pozycją pominąć. Jest też gotowy żeby grać w NBA dosłownie od jutra. W pierwszych sezonach w Blazers widziałbym go jako jednego z pierwszych wchodzących z ławki. Mógłby tworzyć fajną parę rezerwowych wysokich z Watfordem. Do pierwszej piątki obok Lillarda i Simonsa nie pasuje, bo to byłby dramat w obronie. 

Nr 4 to Jaden Ivey. Wygląda jak młody Westbrook z rzutem za 3. Zatem kozak. Ponieważ to jednak kolejny combo-guard i do tego równie podejrzany w obronie jak nasi milusińscy to wymieniłbym go na niższy numer za bonifikatę w postaci kolejnego numeru w tym lub kolejnym naborze. Chętni na pewno się znajdą. No chyba, że przewidujemy że Damian zawinie się w okolicy trade deadline. Wtedy brać i nie kalkulować, czy pasuje do Simonsa, czy nie.

Piątkowy Shaedon Sharpe z powodów formalnych nie zagrał ani jednej minuty w NCAA. Gdyby miał zostać na uczelni to przewidywany jest na nr 1 przyszłorocznego draftu. Skoro już praktycznie jednak wiadomo, że na uczelni nie zostanie, należy go mocno z piątką rozważyć. Chłopak bowiem może mieć najwyższy sufit z całego tegorocznego naboru. Sharpe to bardzo atletyczny, wysoki rzucający obrońca, w ataku praktycznie nie ma wad. Jego wybór byłby oczywiście ryzykiem, bo niejeden topowy prospekt z liceum ginął na poziomie NCAA, ale ja bym to ryzyko podjął. Skoro Lillard póki co zostaje, to podwyższmy przyszły sufit tej drużyny i poszukajmy gościa, który za 2-3 lata będzie świetnie pasował do Simonsa. Taki tok rozumowania przyjąłbym zwłaszcza, gdyby drugi wybór Blazers wymienili na Jerami Granta. 

Keegan Murray, szósty na mojej liście. Gracz gotowy na teraz, według wielu najlepszy gracz NCAA w tym sezonie. Posiada arsenał w ataku, do tego co najmniej przyzwoicie broni, zwłaszcza z pomocy. Ma spore boiskowe IQ. Jeśli myśleć o erze Lillarda i marzeniach o mistrzostwie to już od numeru nr 5 nie można go pominąć, zwłaszcza że powinien dobrze odnaleźć się w mniejszej roli. Ja w realne szanse na mistrzostwo z Lillardem jednak nie wierzę, dlatego mam go oczko niżej. Z mojego topu jest zdecydowanie najstarszy, więc też miejsca na rozwój jest tu nieco mniej niż u innych. Pamiętajmy jednak, że Lillard i CJ też przychodzili do ligi nieco „spóźnieni”, a jakie zrobili postępy wszyscy wiedzieliśmy. Inny taki przykład to Desmond Bane. Nie demonizowałbym więc wieku i skoro odpowiada na mojej liście przewidywanemu numerowi Blazers przed losowaniem, to jest on moim typem na ich tegoroczny wybór. Kto wie, może to nowy Lamarcus?

Numer 7 – Bennedict Mathurin. Pierwszy strzelec świetnej w tym roku Arizony. Intrygujący, bo bardzo wysoki jak na SG, podobnie jak np. Klay Thompson. Jego karta przetargowa to rzut za 3, dobrze podaje i kozłuje. Świetny w kontrataku. Z obroną bywa różnie, ma tu spore wahania formy, czytaj zapału i koncentracji, ale potencjał jest również po tej stronie parkietu duży. Niestety sporo fauluje i traci piłek. Zaakceptowałbym go nawet z nr 5, choć z uwagi na pozycję, na której gra trudno pomyśleć, że zostanie przez Blazers wybrany przed Murrayem. 

Z ósemką, nasz człowiek w drafcie Jeremy Sochan! Może i za wysoko, ale zachwycił mnie w March Madness, a wcześniej w kadrze. Ryzyko bustu w jego wypadku jest w mojej ocenie bliskie zeru, bo w obronie już teraz jest szwajcarskim scyzorykiem. W NCAA broni z powodzeniem wszystkie pozycje, jest też dobry i inteligentny z pomocy. Największym mankamentem jest rzut, zwłaszcza martwi ledwie 50-kilka procent trafionych osobistych. Z drugiej strony wypracował już coś na kształt swojego „go to move”, mowa o spinie przez lewe lub prawe ramię w półdystansie z okolic „elbows”. Jest na tyle inteligentny, że nawet z podejrzanym rzutem widzę go za parę lat jako startera lub ważnego rezerwowego. Sufit, choć oczywiście mało realny do realizacji, to nawet Draymond Green. Nieco bardziej realny pozytywny scenariusz to moim zdaniem Mikal Bridges. W najgorszym razie wyższy i silniejszy Batum z gorszym rzutem z dystansu, ewentualnie sporo mniej błyskotliwy w rozegraniu Ben Simmons. 

AJ Griffin u mnie niżej niż w większości mocków. Świetny strzelec (absurdalne 48,3 % za trzy), z kilkoma uzupełniającymi umiejętnościami w ataku, piłka w koźle mu zdecydowanie nie przeszkadza. Niestety ma bogatą historię kontuzji już od liceum. Na pewno spory upside, bo jest bardzo młody, a atletyzm całkiem spory. Na ten moment nie ogarnia w obronie. Nie obraziłbym się za jego wybór, może nawet z piątką, ale na ten moment umieściłem go dopiero na 9 -tej pozycji. 

Numer 10 to Tari Eason. Słyszałem głosy, że po jaki czort wymieniać drugi pick Blazers na Jeramiego Granta, skoro można go sobie wybrać w osobie Easona w drafcie. Coś w tym jest, bo choć jego kartą przetargową jest przede wszystkim defensywa, to jednak radzi sobie w ataku, zwłaszcza w ataku kontr. Sporo dostaje się na linię, choć też nie rzadziej wysyła tam przeciwników. Jest praktycznie gotowy na NBA jako drugi najstarszy na mojej liście. Po co zatem brać Granta, któremu za rok trzeba będzie płacić 25 mln dolarów za sezon, skoro można mieć podobnego gracza na umowie debiutanta. Jasne, jest gorszy od Granta i jeszcze dłuższą chwilę taki będzie, ale różnica w funduszach ogromna i te 20 dodatkowych baniek można przecież rozsądnie wydać na inne pozycje.

Dopiero z 11-tką za to Johny Davis. Długo miałem go znacznie wyżej, ale naczytałem się tyle sceptycznych opinii, że uległem presji. Na pewno był to jeden z najlepszych graczy w tym sezonie w NCAA. Błyszczał zwłaszcza w ważnych meczach, co bardzo u graczy cenię. W bezpośrednim pojedynku kompletnie przyćmił np. Jadena Ivey. Mówią, że ma zbyt podejrzany rzut, nie przeszkadzało mu to jednak notować w tym sezonie aż 20 pkt na mecz. Na pewno więc ma w ataku bardzo dobre wyczucie. Więcej z mojej listy zdobywał tylko Keegan Murray. Gorsze procenty wynikają moim zdaniem z tego, że był pierwszą, drugą, a czasami i trzecią opcją w ataku Wisconsin. Jest całkiem ogarniętym obrońcą. Finalnie spadł u mnie aż tak nisko głównie przez dublowanie pozycji z Simonsem i trochę również z uwagi na niezbyt wysoki wzrost jak na rzucającego obrońcę. Wiecie, wchodząc z ławki za Simonsa, w parze z Lillardem raczej nie możesz go wystawiać, bo robi się z tego backcourt karzełków. Całkiem sympatycznych, ale jednak.

Listę zamyka Jalen Duren. Dlaczego tak nisko? Bo to center starej szkoły, bez rzutu i większych umiejętności ofensywnych. Jest jeszcze strasznie surowy, więc przez kilka pierwszych lat będzie groził głównie fizyczną obroną i lobem. Taki trochę wczesny Clint Capela, albo zgiń przepadnij DeAndre Jordan. Ma raptem 18-lat, najmłodszy z całej dwunastki, czasu do rozwoju więc niby dużo, ale mam nadzieję, że jednak nie w Blazers. Z pozycji 10-12 jednak niech będzie, bo młody i wiele ogarniętych osób widzi w nim znacznie więcej niż ja. 

Wyróżnienia z dalszych pozycji 1 rundy: Dyson Daniels, Ochai Agbagi, Kednall Brown, Walker Kessler (biały center, pasuje do Blazers jak ulał).

Zachęcam Was do zostawienia swoich typów i skontrowania moich wniosków!

Całuski i byle do loterii.

Behemot