Blazers lepsi od Willa Bartona

 

 

Nuggets (12-21) @ Blazers (14-20) 103:110

 

W dniu, w którym swój mecz przegrali Golden State Warriors, a zwycięstwo odnieśli 76-ers, wygrana Blazers nad Denver Nuggets  nie stanowiła żadnej niespodzianki. Portland wygrało trzeci mecz z rzędu, trzeci bez udziału kontuzjowanego Damiana Lillarda. CJ McCollum i Allen Crabbe wiodą Blazers na manowce myślenia o wysokim wyborze w drafcie 2016.

 

Gorący tej zimy Will Barton swoimi 31 punktami trzymał przy nadziei fanów Denver prawie do samego końca dzisiejszego meczu. Jednak na niespełna 4 minuty przed końcem, przy tylko pięciopunktowej stracie, nie trafił łatwej trójki, choć wcześniej udawało mu się to zrobić nawet  z  faulującym go obrońcą na plecach. W odpowiedzi Crabbe zdobył w jednym ruchu swój 18, 19 i 20 punkt, a Mason Plumlee parafował protokół  ze zwycięskiego spotkania.

 

Will Barton rozgrywa sezon życia. Każde udane zagranie byłego zawodnika PTB uruchamiało bolesne wspomnienia o eksperymencie z Aaronem Afflalo. Dzisiaj bolało co najmniej 12 razy. Blazers jednak wygrali, bo mieli  szerszy wachlarz rozwiązań ofensywnych. Fenomenalną formę rzutową The Thrilla zneutralizował oczywiście CJ McCollum.  29 punktów z 19 rzutów, w tym 3 trójki zaraz na starcie tego meczu, dawało gospodarzom cały czas bezpieczny dystans. Trafiali też inni, aż 6 graczy Blazers zanotowało dwuliczbowe zdobycze punktowe. Aminu dzielił i rządził na 14 punktów, 9 zbiórek i 4 asysty. Nawet kiedy wydawało się, że nie uniknie  klasycznej dla siebie straty, po  zbyt długim i irytującym dryblingu, potrafił efektownie natchnąć Moe Harklessa, który w czwartej kwarcie w niskim line-upie zastępował Noah Vonleha. I zastępował znakomicie, zdobywając 8 ze swoich 12 punktów. Bił się skutecznie, po obu stronach ringu parkietu, z Fariedem, posyłając dodatkowo zza łuku dwie trójki-ciche bohaterki finałowych minut.

 

Meyers Leonard próbuje wcisnąć te swoje 7 stóp do backcourtu Blazers. Wychodzi mu to ostatnio coraz lepiej. Dzisiaj miał 3 celne  strzały z dystansu i  naprawdę dobre chwile w obronie na (Jo)kiciu i Lauvergne. Była też akcja w post-up, ale tutaj jeszcze "Meyers sobie i  piłka sobie". W tej ostatniej kategorii bryluje Noah Vonleh, ale już jego starania w obronie, nie mogą nie  zostać zauważone: dobre zastawianie się przy zbiórkach ( dzisiaj 4), szybkie ręce, uprzykrzające rozegranie akcji rywalowi zaowocowały 3 przechwytami, z których ten w trzeciej kwarcie zakończony asystą w kontrze do trafiającego za trzy Crabbe'a, był najsmaczniejszy i dał przebłysk  możliwości młodego power forward Portland. Nawet przebłysku dobrej gry nie miał za to Gerlad Hendserson. 18 minut z jednym trafionym rzutem, tyle co Tim Frazier w 12, ale on jest w tej lidze 6 lat krócej. Wydaje się, że wyścig o nagrodę MIP w tym sezonie, w ekipie Stottsa, gdzie "I" nie oznacza bynajmniej  "improve", został już przesądzony. Jest taki chłopak z Dominikany..., nieźle rzuca...

 

Jeszcze słowo o Masonie Plumlee, co asystuje-4, piłkę kozłuje, osobiste trafia-5/6, piłki zbiera- 7(3 w ataku), blokuje-3. I tak w oczekiwaniu na Domantasa  Sabonisa obserwujemy postępy  bieda-Arvydasa.

 

Zbilansowany atak, wygrane zbiórki, więcej punktów zdobytych z paint, choć przez większość tego meczu Stotts grał niskim składem, nawet z ekipą tak nieokreśloną jak Denver Nuggets muszą cieszyć, no, chyba - że jest się ortodoksyjnym zwolennikiem tankowania.

 

Pogrom Cleveland, detronizacja Kings, wygrana z Denver Barton's. Jeśli sylwestrową potyczkę w Salt Lake City rozstrzygną Blazers na swoją korzyść,  rok 2016 rozpoczną jako ekipa  playoffowa. Dziwny jest ten Zachód w tym sezonie. Damian Lillard nie powinien spieszyć się z powrotem.

 

Wszystkiego Najlepszego w Nowym Roku wszystkim fanom i nie fanom Portland Trail Blazers! Obyśmy w 2016 roku nocami oglądali wydarzenia tylko z hal sportowych;)