Kolejna porażka w końcówce

Knicks (11-14) @ Blazers (10-15) 112-110

Porażki w końcówkach meczów to już znak rozpoznawczy Portland w tym sezonie, można powiedzieć - swoiste specialite de la maison. Nie inaczej było w meczu u siebie z nowojorskimi Knicks. Kiedy PTB roztrwoniło 10 punktowe prowadzenie w IV kwarcie i doszło do zaciętej końcówki w crunch time, już 5 minut przed końcem meczu znajdowałem w myślach tytuł posta oraz uzasadnienie do tej przykrej przegranej, po prostu wiedząc, jak to się skończy. Można wskazać kilka przyczyn - złe decyzje rzutowe w końcówce, brak pomysłu trenera na zaskoczenie rywala czy brak odważnych posunięć co do zmian w składzie na ten moment. Albo  - jeśli wolicie - ukryte tankowanie i spisek duetu Terry Stotts - Damian Lillard. Albo wszystko po trochu. 

Początek należał do gospodarzy i Cj i Damian trafiali swoje jump-shoty, step - backi i floatery. Aminu w defensywie niemiłosiernie karcony przez Melo rzutami sprzed nosa w ataku nie zaistniał i po raz kolejny przekonał nas, że strzelec to z niego żaden - straty, zablokowane rzuty, niecelne próby. Coraz ciekawiej i jakby mądrzej zaczyna wyglądać Vonleh - dziś najładniejsza asysta meczu poprzez podanie do McColluma za plecami obrońcy.

Wystarczyło jednak, że pojawiły się nasze rezerwy i gra zaczęła siadać. Naprawdę dobrze wygląda Crabbe i ja bym na miejscu włodarzy klubu i sztabu trenerskiego stawiał mocno na niego, a nie np na nieobecnego duchem i niczym nie zaangażowanego Leonarda, czy też Mo Harklessa, schowanego gdzieś tam z tyłu i nastawionego na wsad, który jednak nie wychodzi. Plumlee po raz kolejny łapie szybko faule i dużo czasu spędza na ławce. Ed Davis ładnie zbiera i zastawia i on zdecydowanie więcej powinien dostawać minut, kosztem wyżej wymienionych. Nie jest z niego żaden strzelec, ale on nie musi miotać jump-shotów z dystansu - można go obstawić takim zestawem, że będą to robić za niego. On ma zbierać, dobijać i stawiać zasłony.

Do przerwy Knickerbockers odrobili stratę a na początku drugiej połowy wyszli na 5 punktowe prowadzenie. Blazers jednak prowadzeni przez Lillarda w drugiej części kwarty wyszli na 10 punktowe prowadzenie, a mogli prowadzić wyżej, jednak Damian nie trafił buzzer - beatera. Tak czy inaczej prowadzimy przed decydującą kwartą wyraźnie.

Tu jednak zaczynają się schody. Lepsza obrona gości, Lillard i McCollum nie trafiają jump-shotów, a trójek nie trafiamy, bo rywale bardzo dobrze bronią obwód, wiedząc, że pod koszem nie jesteśmy żadnym zaskoczeniem. Najwięcej zbiórek zanotował najniższy w składzie Damian Lillard - to o czymś świadczy, panie trenerze. W końcówce jest minus cztery kiedy Lillard daje hasło do ataku i trafia. Piłkę gubi Melo ale w odpowiedzi Plumlee nie trafia po pick&rollu a chwilę później Damian nie trafia lay-upa. Faulowany Anthony czysto trafia wszystkie wolne i wygląda na to, że jest po meczu. Sama końcówka była jednak ciekawa. Lillard faulowany przy rzucie za trzy trafia dwa pierwsze wolne, potem na boisko wchodzi Davis (czemu tak późno), kiwa głową do Damiana i już wszyscy wiemy, co będzie. Są dwa punkty straty i dwie sekundy akcji (wcześniej 20 sekundowy czas zabrał nam Meyers nie umiejąc wyprowadzić piłki zza końcowej linii). Damian celowo nie trafia, po przepychance piłka wpada w ręce Lillarda który rozpaczliwym rzutem za trzy stara się rozstrzygnąć mecz. Ale w tym sezonie Damian nie ma winnerów. Choć kiedyś miał jeden za drugim....

A na otarcie łez fanom i kibicom Moda Center taka oto świąteczna ozdoba.