Game1: Trail Blazers zaczęli od porażki

Blazers @ Clippers (0-1) 95-115

Portland Trail Blazers przegrali pierwszy mecz z Los Angeles Clippers 95-115. Damian Lillard rzucił 21 punktów, CJ McCollum nie trafił 10 z 13 prób, a fatalni starterzy nie mieli wsparcia z ławki - poza Geraldem Hendersonem. 28 punktów Chrisa Paula, który raz jeszcze wszedł do głowy Damian Lillarda i bawił się na zasłonach. Kilka dunków i 19 punktów Blake'a Griffina oraz bardzo dobra obrona Clippers na każdym zawodniku z Portland.

Ktoś powie: to jeden mecz, jedna porażka, ale jeśli Trail Blazers chcą przeżyć w tej serii muszą wygrać drugie spotkanie i pokazać, że hmm... są w stanie zagrozić Clippers, a co najmniej prowadzić wyrównaną walkę przez 48 minut - nie przez większość pierwszej połowy, bo to żadne pocieszenie. Nie wydaje mi się, że przy stanie 0-2 Trail Blazers wygrają 2 mecze w Rose Garden. Nie z zespołem, który przeważa talentem i matchupami i nie na tak niskim - momentami żenującym - poziomie intensywności w obronie. To było widać i to - razem z defensywnym schematem Doca Riversa - zrobiło Los Angeles Clippers pierwszy mecz.

Lillard przegrał z Chrisem Paulem, CJ McCollum z JJ Redickiem, Maurice Harkless i Al-Farouq Aminu z Blake'iem Griffinem, ale też w obronie na high-screens wysokich Clippers dla rozgrywającego - tutaj pole do popisu dla Terry'ego Stottsa: czy ustawić ice, czy może zmieniać krycie, czy bronić bardzo wysoko, wreszcie jak w tych akcjach reagować na JJ Redicka na słabej stronie.

Cały talent Blazers przegrał z talentem Clippers i to będzie się powtarzać. Dlatego tak istotne będą usprawnienia coacha Stottsa, wielkie mecze graczy, po których oczekujemy wielkich spotkań - Lillard - lepszej gry na wielu płaszczyznach od zawodników drugiego planu - chociażby CJ McCollum - i przede wszystkim obrony. Agresywnej i mądrej.

Bez wymuszonych zmian krycia, bo Lillard wie, że nie da rady zatrzymać CP3, który zaraz zrobi cross w prawo i trafi pull-up z mid-range. Nie. Zmian krycia pełnych chęci do gry 1 na 1 w obronie, takich w których zawodnik A nie odpuszcza nawet jeśli będzie z góry skazany na porażkę w konkretnym mismatchu. Tego nie było, a co ważniejsze i niepokojące - nie ma tego od jakiegoś czasu. Cały czas typuję szalone 4-2 dla Trail Blazers, ale rzeczywistość jest taka, że bez jechania na tyłkach, bez bardzo dobrej obrony na pozycjach 1-2, ta seria skończy się szybciej niż chyba wszyscy zebrani tutaj chcemy.

Do poprawy obrony, ale też atak. Clipps skutecznie zostawiali bez krycia Aminu, który trafił tylko 3 z 12 rzutów, a gracz, który go krył pomagał przy każdym pick-and-rollu, przy każdej próbie ścięcia, przy każdej próbie gry na jeden krótki i szybki kontakt. Blake Griffin nie musiał wychodzić poza promień 5 metrów od obręczy, tym samym DeAndre Jordan wysoko bronił ball-handlerów Blazers. Stotts próbował ratować mecz swojego zespołu, ale też występ Aminu, więc ten grał z piłką i nie był zagrożeniem, stawiał zasłony i nie był zagrożeniem. Ani w rollu, ani tym bardziej jako pick-and-pop opcja. Duża szansa i to nie dobrze dla tego zespołu, że nie trafiający spot-up rzutów Aminiu, na dodatek pozbawiony wartości w defensywie - nie dał rady na Blake'u Griffinie (cały zespół nie dał, bo zmieniali kryci na pickach Griffina) straci w kolejnych meczach kilka minut na rzecz... no właśnie kogo?

Motion-offense Blazers zniknęła w tym meczu. Bez ruchu, bez spacingu w wielu posiadaniach, bez planu B, C, D, E i tak dalej. Jakby jeden prosty pick-and-roll miał pokonać obronę, która w pięciu broniła czterech graczy, a nawet 3, bo podobnie jak Aminu Clippers potraktowali Masona Plumleego.

Terry Stotts nie odpoczywa i bierze się do roboty. Mam nadzieję, że psycholog zespołu również, bo 21/8 Lillarda nie pomogło drużynie tak, jak 21/8 point-guarda w NBA powinno.

Mecz numer dwa w czwartkowy poranek o 4:30.