Widowisko

Blazers (23-30) @ Mavericks (20-32) 114:113

"Cóż to był za mecz!!! Godny dwóch czołowych drużyn Konferencji Zachodniej. Blazers przyjechali zdeterminowani do Dallas i wyszarpali w ostatniej sekundzie meczu sensacyjne zwycięstwo.
Tak właśnie włodarze i kibice wymarzyli sobie tego-sezonowych Blazers: Lillarda i McColluma skutecznych na poziomie 50%, zadaniowców Turnera i Aminu, nękającego na początku meczu swoją agresją Vonleya, króla walki pod koszem Plumlee (15 zbiórek) oraz rozsądnego trenera, zachowującego czas na ostatnią akcję meczu, którą mistrzowsko rozrysował zaskakując rywala rozwiązaniem na CJ-a. Ale nie byłoby tej wyrównanej końcówki, gdyby nie tytaniczna praca w obronie jaką wykonali Blazers. W tym elemencie gry postęp w porównaniu do poprzedniego sezonu jest najbardziej wyraźny. Można z pełną odpowiedzialnością stwierdzić, że ani jedna złotówka jeden dolar wydany na budowę tej drużyny nie został zmarnowany".

Tak mogłaby wyglądać relacja z tego meczu, gdyby był on jedynym, który mieliśmy przyjemność obserwować w tym sezonie. A tak to tylko wisienka na torcie zakalcu tegorocznego sezonu. Ale i tak ci ostatni frustraci, którzy jeszcze zarywają noce, tudzież poranki - dostali swoją nagrodę. To był zapewne najprzyjemniejszy moment od kwietnia 2016. Tymczasowo można kasetę z tego meczu wysłać do Kevina Duranta - może mu trochę mina zrzędnie. A kopię zachować umieszczając na półce z napisem "najbardziej ekscytujące mecze Portland". 

Pewnie to przypadek, ale jak zwycięstwo nie "grozi" awansem do czołowej ósemki Konferencji to czerwono-czarni wyglądają na inną drużynę. Widać było determinację, pomysłowość, nawet entuzjazm. Efektywność i efektowność, o której niech świadczy fakt że nawet McCollum popisał się widowiskowym wsadem, a kontra po przechwycie Aminu w ostatniej fazie gry to już prawdziwa "bajka".

Znakomitą pierwszą połowę rozegrał Damian Lillard rzucając 22 punkty. Po jego dwóch "trójkach" goście objęli 16 punktowe w II kwarcie. Gdyby to było Dallas z początku sezonu byłoby już meczu. Ale teraz to inna drużyna, która podjęła walkę. Zawsze to jednak co innego jak straty odrabia Wesley, a końcówkę rozgrywka Dirk, niż jak pogrąża rywala jakiś Yogi. W całym meczu gospodarze mieli zaledwie 7 strat. Jak dodać do tego indywidualności (Dirk i Wesley), solidnego Barnesa i nieprzewidywalnych (Curry i Ferrell) - to naprawdę zwycięstwo w American Airlines Center nabiera znaczenia. 

Końcówka meczu to był prawdziwy rollercoaster, przy którym nawet cały ten finał Super Bowl się chowa. Na prowadzenie gospodarzy wyprowadził trzema osobistymi Nowitzki. Po czy doszło do dwóch serii 13:0. Najpierw w wykonaniu Blazers, potem w odpowiedzi Mavericks. A na sam koniec to już była prawdziwa "jazda bez trzymanki" w postaci pojedynku strzeleckiego Dirka i CJ-a, okraszonego ostatecznym ciosem wyprowadzonym przez tego mniej (jak na razie) utytułowanego.

Czyż NBA nie jest piękna? Nawet w tym sezonie zdarzyło się takie Dallas.