Damian Lillard królował w Sacramento

BLAZERS (31-25) @ KINGS (17-37) 118:100

Ta relacja będzie prawie tak samo krótka, jak gwałt Lillarda na Kings. Po 53 minutach zwycięskiej mordęgi z Hornets ruszyli Blazers do Sacramento. Zapewne tutaj też nie byłoby łatwo( wiadomo jaką wątpliwą atrakcją są gry dzień po dniu), ale Damian Lillard jest w końcu All-Starem. Królował przez cały wieczór. W 29 minut walnął 50 punktów. Kings nawet nie zipnęli.

14 punktów w pierwszej kwarcie, 14 w drugiej, 22 w trzeciej. Później zasłużony relaks na ławce. 8 razy „skąd chce i kiedy chce” na 61% skuteczności. Kiedy przez moment nie wchodziło z dystansu, śmiałe wjazdy pod kosz, po których komentatorzy Sacramento mlaskali z zachwytu.

Pod koniec trzeciej kwarty Kings doszli Blazers na jeden punkt, wówczas Lillard w wciągu 3 minut w pojedynkę wyprowadził drużynę na osiemnastopunktowe prowadzenie. Absolutna dominacja godna nie tylko All-Stara, ale gracza top-10 tej ligi. Kings już się nie podnieśli. Schodząc z parkietu Dame miał 50 punktów reszta  ekipy 42. Co prawda Buddy Hield w czwartej kwarcie uderzył 5 razy zza łuku, Lillard podniósł się nawet z ławki, ale na parkiet wchodzić nie musiał, bo Shabazz Napier przypilnował wyniku. W finale pojawiła się nawet „banda Laymana".

Tu nie ma co szastać słowami, to trzeba zobaczyć, choćby w tej skondensowanej wersji.
 

Dobra wiadomość, wszystkie ekipy walczące z Blazers o playoffy, poza Utah, umoczyły. Mamy piąte miejsce. Ale tłok okropny i każda wygrana ma wręcz podwójne znaczenie. Tym bardziej doceńmy wyczyn Lillarda i wygraną w back-2- backu, nawet jeśli rywalem byli Kings. Cieszmy się z wygranych, bo w perspektywie dwa razy Jazz, powoli zapominające jak wyglądają porażki, a w międzyczasie Golden State.