Lillard z Suns jak Phoenix

BLAZERS (34-26) @ SUNS (18-43) 106:104

Najpierw prestiżowe zwycięstwo z silnym rywalem, którego forma nie przestawała rosnąć. Dzień później męczarnie do ostatniej akcji z najsłabszą ekipą w lidze. To tylko nasza ulubiona liga koszykówki i wątpliwy urok back-to- backów. W strasznych bólach, w ostatniej chwili, ale udało się. Wygrana, 34. w tym sezonie. Tylko cztery drużyny na Zachodzie mają ich więcej. 

Przez 3/4 tego spotkania Damian Lillard głównie pudłował. W większość z 21 punktów uciułał z linii, gdzie, o dziwo, też nie był nieomylny-10/14. Już całkiem fatalnie wiodło się mu na dystansie. Koszmarne 5/15 i 1/7 zza łuku. Reszta po upojnym wieczorze w Salt Lake również „na zjeździe”. W ataku nie pomagają ani McCollum-4/14, ani też Nurkić masujący się z Lenem. „Starania” obrony przyniosły Suns 30 punktów zza łuku. Z dobrych rzeczy mieliśmy tylko blisko 9 minut Zacha Collinsa, w czasie których zamknął zupełnie gospodarzom strefę podkoszową. Naprawdę warto przyjrzeć się temu jak w drugiej kwarcie debiutant z Gonzagi kontestuje drive'y tych wszystkich Jacksonów, Warrenów i Danielsów. W sumie do przerwy skromne 5 punktów przewagi.

W trzeciej części, jak mawiał wielki Zdzisław Ambroziak KA-TA-STRO-FA. Taki Shabazz Napier właśnie wtedy nie trafił 3 trójek z rzędu. Tego dnia pudłował zawsze i wszędzie. Gorzej, że 0 zaliczył również CJ, a Lillard po cichu 9. Suns oddalali się, by w połowie ostatniej kwarty mieć już 15 punktów przewagi. Widmo przykrej wpadki wydawało się nieuniknione. Na potrzeby tej relacji zacząłem zaglądać do listy standardowych w takich sytuacjach wymówek: back-to-back, zlekceważenie słabeusza, Booker to killer …. I wtedy Damian Lillard postanowił być jak... mityczny Phoenix

YOU ARE CLEARED FOR LANDING @DAME_LILLARD pic.twitter.com/NnTgkfxNh8

— Trail Blazers (@trailblazers) 25 lutego 2018

Odrodzeni Blazers  zaczęli grać w koszykówkę. Nurkić kończy lay-upem, Moe trafia osobiste, McCollum step-backa, Lillard wreszcie zza łuku. Na 4 minuty przed końcem Suns są tylko 4 kroki przed Blazers. Po 120 sekundach jest już remis, bo CJ trafia za 3, a Lillard dzięki niesamowitemu timingowi dobija z faulem jeszcze jedno pudło Aminu.

Booker wali swą 5 tróję. Potem CJ przestrzeliwuje pull-upa, Booker zbiera piłkę po własnym pudle, ale obrona Blazers „chodzi” co najmniej od 4 minut i Suns nie mieszczą się w parkiecie. Lillard z Mazatzal Peak. Remis. Minuta do końca. Ten z fryzurą, nie do zaakceptowania przez moją babcię, dwa razy z linii, Nurkic przytomnie w podkoszowym gąszczu i Booker, ostatni raz, z bliska. Lillard po step-backu. Upłynęło kolejne 40 sekund, ciągle remis. Piłka meczowa dla Suns i komfort grania do samej śmierci. Defenswa Portland szczytuje. Obława. Błąd 5 sekund. Lillard dostaje piłkę meczową. Nie trójka, nie mid-range. a....

⌚️ DAME FOR THE WIN ⌚️ pic.twitter.com/jfLbSHN3ck

— Trail Blazers (@trailblazers) 25 lutego 2018

To był 19 punkt Damiana Lillarda w czwartej kwarcie, najważniejszy. Lillard-time is back. 

Znów dobrze rozegrana końcówka, agresywna obrona, wskrzeszony lider, trafiający game-winnera. Oczywiście, w świecie idealnym, mając na względzie poziom rywala, Blazers powinni załatwić sprawę w półgodziny, a nie szarpać się do ostatniej sekundy. Ale to NBA. Zresztą takie zwycięstwa, kiedy przez większość czasu prawie nic nie wychodzi, a udaje się wrócić, załatwić sprawę jednym ciosem, maja swój urok, budują morale ekipy. Po przegranej OKC daje to aktualnie 5. miejsce. W najbliższej perspektywie trzy spotkania w domu. Jest szansa na umocnienie  się  na tym „płynnym” Zachodzie.