O tym jak nastolatek z Vegas zatrzymał Thunder

THUNDER (37-28) @ BLAZERS (37-26) 100:108

Mecz na szczycie Northwest, Westbrook kontra Lillard. Emocje gwarantowane. I choć pojedynek liderów odrobinę zawiódł, bo obaj nie mieli strzelecko najlepszego dnia, to nie ma co wybrzydzać. Po wyrównanym boju Blazers wygrali 6. raz z rzędu, a sukces zapewnili nam aktorzy drugiego planu, z wyróżnieniem dla pewnego wyrostka z Vegas, prowadzeni tym razem przez McColluma.

Obie drużyny wystartowały osłabione na skrzydłach. Bez Anthony'ego i Harklessa. Ale zmiennicy dawali radę, Patterson i Turner na otwarcie trafili solidarnie po jednej trójce. Pierwsze kwarta była zapowiedzią tego, co miało miało trwać prawie do samego końca. Gra była wyrównana, z często zmieniającym się prowadzeniem, ale wygrali ją nieznacznie skuteczniejsi na dystansie goście.

Następnie piątka: CJ-Bazz-Pat-Zach-Ed wykorzystała idealnie „feltonowski” czas Oklahomy, robiąc run 15:2. Zaczął Napier pull-upem i trójką, potem CJ do Collinsa w kontrze, dalej Ed Davis wyrwał zbiórkę w ataku oddał do Connaughtona , a ten zebrał piłkę po własnym pudle i trafił bez trudu. Rose Garden podziwiło to wszystko już na stojąco. Po przerwie dla Donovana ostatnie, cztery, punkty z gry Nurkicia w tym meczu po bystrych podaniach od Napiera i ET1. Z tego, co wyprawiał później Bośniak wespół z Aminu mógłby powstać co najmniej dwuminutowy materiał z cyklu „ Shaqtin' a Fool”. RipCity nie było jednak do śmiechu. Stotts uciekał się nawet do Meyersa Leonarda. Ten zdążył sfaulować George'a, nie złapać zbyt długiego podania Turnera, by w końcu rąbnąć trójkę, po której piłka tylko liznęła zewnętrzna część obręczy. Po 24 minutach 53:50. Niepewność.

Ale trójki Lillarda i nieomylnego Turnera dobrze nastrajają orkiestrę. Tylko Bośniak fałszuje i po kolejnej stracie wypada z parkietu. Wchodzi Davis i od razu robi różnicę, sprzatając z zapamiętaniem na tablicach.  McCollum,Turner oraz Aminu jeden jedyny raz dobrze tego dnia w ataku. Connaughton w tej samej akcji robi przechwyt i zbiera piłkę w ataku, potem znów „kradnie”, ale Lillard nie mieści lay-upa w kontrze. Nic to, Pat wjeżdża ostro od prawej i trafia „high glass” Jest wszędzie, robi wszystko. Talent Westbrooka topi się w testosteronie. Na zakończenie jeszcze Lillard w penetracji z Adamsem na plecach i finałowe odliczanie zaczynamy z ośmiopunktową przewagą.

Napier inteligentnie zarządza ciałem Feltona , nie mogąc go ominąć, próbuje przedostać się pod nim, faulowany trafia z linii. Zach Collins z lewej strony „wysokim” lay-upem o tablicę. Najlepsze od debiutanta miało dopiero nadejść. Ale na razie Thunder biją Meyersa Leonarda. Upadek, rozpaczliwa gestykulacja, obdukcja, pierwsza pomoc już na ławce rezerwowych. Nurkić na pożegnanie znajduje pod koszem CJ-a, a ten reverse-layupem  znów zalicza najpiękniejsze punkty w meczu. Pat zachodzi od tyłu George'a. I kiedy większość spraw podąża we właściwym kierunku Westbrook zdobywa w trzech posiadaniach 7 punktów.

Zostają trzy punkty nadwyżki. Dwudziestolatek z Las Vegas postanawia wyjaśnić wszystko po myśli Blazers. Trójka ze szczytu, po której obręcz zamruczała z rozkoszy. PG13 zdjęty blokiem. Chwila debiutanckiej słabości przy nieudanym podaniu do post-up. Natychmiastowa rehabilitacja i przechwyt w gąszczu ciał. Na zakończenie przytomność umysłu i Jerami Grant „nabity” piłką , która ląduje  za linia boczną. Blazers ball!!! W tym samym czasie McCollum nie mylił się w ataku, dzięki czemu ostatnia minuta nie miała już większego znaczenia.

Tata, kumple z Vegas, nauczycielka angielskiego i rzesza fanów Blazers podziwiało najlepszy występ w karierze Zacha Collinsa. Nie wytrzymał nawet Paul Allen i po jednej z akcji debiutanta zdradził rzadko okazywane emocje(patrz dłoń na zdjęciu). 12 punktów, 5 zbiórek, 2 bloki, +17. Numer 10 draftu 2017 robił postępy odkąd wszedł do rotacji, nie dając powodów do większej krytyki. Ale zewsząd słyszeliśmy Mitchell, Bam, Mitchell...Dzisiejszym pokazem sprawił, ze decyzja Neila Olshey'a wygląda na coraz mniej szaloną. Jedno wiemy na pewno, Zach Collins jest najbardziej wszechstronnym wysokim graczem Blazers, 7-footerem, już teraz, bardzo dobrym w obronie, który trafia z dystansu. To cechy, które mogą mu w przyszłości pomóc liczyć się nie tylko w Portland.

Na razie spróbujmy powściągnąć emocje i nie zagłaskać chłopaka, tym bardziej, że na pochwały zasłużyli tez inni. Evan Turner świetnie zastąpił Moe. 17 punktów, 3 razy zza łuku oraz mnóstwo dobrej roboty w obronie przy George'u. Pat Connaughton człowiek, który żadnej pracy się nie boi. Tego dnia był wszędzie, zawsze na czas. Nad wszystkim czuwał CJ McCollum 28 punktów w 20 próbach, 8 zbiórek, 6 asyst. 

Damian Lillard po tym jak nie przestawał błyszczeć od miesiąca, dzisiaj mógł sobie pozwolić na zejście do cienia. A tam w sposób absolutnie dojrzały, bez emocji przyjął Westbrooka, zachowującego się jak byk w chińskim centrum handlowym. Naprawdę, patrzyłem z podziwem,  jak dzięki inteligencji emocjonalnej Lillard rozgrywa ten pojedynek.  Mądrość>emocje

We wtorek oraz środę kolejno Lakers i Knicks dostana szansę na przerwanie zwycięskiej passy Portland i strącenie ich z pozycji lidera Northwest. Niech próbują. 

🎥 pic.twitter.com/MgkJLgyn03

— Trail Blazers (@trailblazers) 4 marca 2018