Nieskuteczność zabiła Portland

BLAZERS (48-33) @ NUGGETS (46-35) 82-88 

 

No dobra. Lecimy do Denver, Colorado. Nie jest to może Ebbing, Missouri, ale dziś klimat ten sam. Komediodramat, groteska, czarny humor podlany rozczarowującym sosem. A miało być tak pięknie. 50 wins. Nic z tego, Blazers grają totalną padakę w końcówce sezonu, dokładnie tak, jak na początku. Wszystko to dzisiaj w klimacie starego dobrego Shining, które, jeśli dobrze pamiętamy, dzieje się w śniegach gdzieś za Denver, Colorado.  Trzy billboardy.

Początek meczu dla gospodarzy, ale nie ma się co dziwić, grają o życie w PO. Portland o co gra? W zasadzie tylko o to, żeby zagrać u siebie ostatni mecz z Jazz. Może chcą kontrolować rozstawienie i wybór przeciwnika? Głupia taktyka chwalebna tylko głupcom. Przeznaczenie jest losem. Nie wybieramy kul które Pan Bóg nosi. 

Można powiedzieć, jak Jack Nicholson, here's Johnny. A zatem wróciło same zło. Przede wszystkim, absurdalnie niska skuteczność. Nie da się wygrać meczu na 33 % i w NBA to nie przystoi (no chyba że tankujesz). Są to zawodowcy? No dziś nie byli. Dziś zakopali się w śniegach Denver, Colorado. Trzy billboardy za Denver. 

W drugiej kwarcie weszli zmiennicy i na chwilę mecz się wyrównał, ale nie tylko dzięki olśniewającym postępom ławki PTB, co raczej zapaści gospodarzy. Na co goście też nie pozostali dłużni. W rezultacie do końca pierwszej połowy łeb w łeb i tylko sama końcóweczka dała niewielką przewagę gościom.

Co powiększali w trzeciej kwarcie i był taki moment, że Blazers osiągnęli dwucyfrową przewagę. Wydawało się że pod kontrolą. Ale tylko na chwilkę bo znów Nuggets odrobili, coś dołożyli i znów mecz zrobił się wyrównany.

To co trzymało PTB to ofensywna zbiórka. Rzeczywiście, niezła jazda. Co z tego, jak dwa trzy cztery ponowienia nie dawały rezultatu. Groteska. Trzeba pochwalić Nurkicia za pracę na deskach. Trzeba zganić zespół za mnóstwo strat w ataku. Obrona była całkiem niezła. Atak umarł. Nawet Lillard nie trafił kilku wolnych, co jest niemożliwe. A jednak. 7/11 z linii to dramat. Trzeba nagrać płytę.

To co wyprawiali Napier i Aminu w cegiełkach lepiej pominąć milczeniem. Uznajmy, że trener nakazał  przegrać ten mecz. 82 punkty w ataku? Przy tak rozśpiewanej rozstrzelanej ofensywie? Bez komiksu. 

Nic dwa razy się nie zdarza. A może? Zaraz mecz z Jazz. Pewnie Portland chcą go wygrać. Co nie zmienia faktu, że zawodnicy wyglądają na zajechanych ostatnimi wyczynami w lutym i marcu. Pewnie myślą o krokusach w Dolinie Kościeliskiej.

No. Dobra. Lecimy teraz do Portland. Home sweet home. Nie wyobrażamy sobie innego wyniku jak zwycięstwo z Utah, bo bez tego i tie breakera spadamy co najmniej na 4 miejsce. Albo i gorzej. Można wylądować jeszcze niżej. Wszyscy co walczą, wygrywają. Tylko Nie Portland. Na razie nie.