Powrót do domu i wygrana

Clippers (6-6) @ Blazers (5-9) 91-102

TrailBlazers wrócili do domu po morderczej serii 5 wyjazdowych meczów oraz co gorsza serii 7 kolejnych porażek. Co gorsza? Można by  już teraz zacząć się zastanawiać (choć nie minął jeszcze miesiąc rozgrywek), czy nie lepiej dla drużyny w poszukiwaniu nowego młodego talentu nadal przegrywać, na co wskazywało kilka ostatnich meczy, a zwłaszcza ten w Houston, który nasi pupile przegrali tak frajersko, że pojawiły się już głosy o ukrytym tankowaniu. Blazers jednak dla poprawy humoru samym sobie, kibicom, nam zarówno tym piszącym, jak czytającym bloga, i wszystkim wciąż jeszcze oglądającym mecze PTB zrobili psikusa i wygrali mecz z Los Angeles Clippers. 

Siedem kolejnych meczy przegranych nie nastrajało optymistycznie i liczba fanów zarywających noce dla tej drużyny spada podejrzewam w tempie ekspresowym. Nieobecny stretch four Meyers Leonard swym szytym na miarę garniturem pokazał wszystkim, że plotki o jego rychłym powrocie wciąż jeszcze się nie spełnią. I choć mieliśmy wobec niego szereg zastrzeżeń, że słabo zbiera i nie trafia, to jednak brak zawodnika nie może być dla drużyny żadnym wzmocnieniem i zmniejsza przede wszystkim trenerowi możliwość rozpisania kolejnych zagrywek.

Obie drużyny w tym sezonie rozczarowują. Co do Blazers to wszyscy się tego spodziewali, ale Clippers absolutnie nie wyglądają jak contender. Nie było porywającej koszykówki zatem od początku spotkania, które w przeważającej większości było nudnym widowiskiem. W s5 Portland wychodzi za Leonarda Noah Vonnleh, który dzisiaj np zdobył 4 punkty i 3 zbiórki i wiele nauki przed nim. W ataku bazowaliśmy na pull-up jumperach i oddaliśmy sporo rzutów z mid-range, ponieważ Clippers dobrze bronili obwód, a pod koszem był DeAndre Jordan. Na początku nieskutecznie, zupełnie nic nie trafiał Lillard, podobnie Aminu, który naprawdę dużo rzuca ze średniego  i dużego dystansu, ale niestety takim strzelcem to on nie jest. Jest nim elastyczny McCollum ,ale jemu siedziało w kratkę. Z kolei dobrze półhaki wychodziły Plumlee, a każdy praktycznie niecelny rzut, który mógł wyrwać Ed Davis, wyrywał ofensywną zbiórką i dobitką spod samego kosza. Duże łał dla tego zawodnika, który uzbierał 15 zbiórek, z czego 10 w ofensywie! Do tego dodał 17 punktów w 7/8 z gry i już wiemy, że to jego chcemy mieć w s5 na pozycji nr 4. No ale czy wie to Terry Stotts?

W pierwszej połowie było zatem równo, a najciekawszym momentem była decyzja trenera o taktyce hack-a-Jordan juz w końcówce drugiej kwarty - pewnie po to, by zapewnić sobie jakąś tam przewagę do przerwy. Z tego jednak nic nie wyszło i wynik oscylował cały czas wokół remisu. Po przerwie Blazers bardzo szybko wypracowali sobie 10-punktową przewagę, w znacznej mierze dzięki skutecznym Davisowi i Plumlee. Martwi nieco to, że coraz mniejszą rolę w zespole pełni Mo Harkless. Dostaje coraz mniej od trenera, i przede wszystkim w ogóle swych minut nie wykorzystuje. Może zapracował sobie na to sam przez pierwszą część sezonu regularnie pudłując rzuty o tablicę spod kosza? I dlaczego Pat Connaughton wciąż czeka na debiut, podczas gdy G. Henderson licząc na zaufanie trenera pudłuje niemiłosiernie (dziś 1 na 9 z gry i 3 punkty w 25 minut).

Jak szybko Blazers uzyskali przewagę na początku III kwarty, tak szybko ją stracili w końcówce tej kwarty. Przypomniał o sobie Jamal Crawford, który bach, bach bach za trzy i znowu mamy remis., Taki wynik utrzymał się do samej końcówki meczu. W crunch time odpalił wreszcie killer Lillard. Zapamiętamy sekwencję jego trzech rzutów za trzy z pozycji coraz dalszych od linii, ale wciąż skutecznych. Jak mu usiądzie, to nie ma chyba drugiego takiego zawodnika NBA, który z takich odległości seryjnie trafiając potrafi wysłać drużynę przeciwną mentalnie do szatni. Dodajmy do tego faul w ataku barkiem Griffina na Lilardzie właśnie, przechwyty McColluma i Plumleego oraz skuteczne rzuty wolne Masona (na co tak sie skarżyliśmy wcześniej). Widać zresztą, że pracuje nad tym na treningach - wcześniej trafiał jeden na cztery, teraz dwa na trzy. Gdy przewaga w samej końcówce osiągnęła wynik dwucyfrowy, tym razem już wiedzieliśmy, że meczu nie można przegrać.

Co teraz, Portland TrailBlazers?12 miejsce w konferencji. Wielu kusi opcja liczenia na wysoki numer w drafcie, jednak te seryjne porażki...Chcecie wciąż czytać o tym, jak PTB przegrali mecz? Blog nadal będzie ciekawy, tak jak dotychczas, a jego użytkownicy będą z zainteresowaniem odpalać League Pass? Nawet jednak jeśli wszystko w tej drużynie podczas jednostkowego meczu zaiskrzy to i tak nie ma się co spodziewać dużej ilości wygranych w sezonie, pozwalających na spokojny awans do PO. Za mało tu na razie doświadczenia i zgrania, a może i talentu. Najgorszy chyba scenariusz to taki, że przemkniemy przez ten rok nijako, tu coś wygramy, a potem dwie porażki. Paul Allen i Neil Olshey zatem będą chcieli wykonac jakąś pracę myślową...

Następny mecz  w niedzielę na wyjeździe z tymi drugimi Los Angeles i tam nie stoimy na straconej pozycji