Obalanie mitów

Kings (20-25) @ Blazers (21-26) 97:112

Mecz z Sacramento Kings obalił co najmniej kilka mitów krążących w tym sezonie w dyskusjach o Portland TrailBlazers, zarówno tych wśród fanów w Oregonie, jak i na forach w Polsce. 

Mitem pierwszym i podstawowym jest pogląd, że priorytetem jest w tym sezonie ogranie zespołu i skorzystanie z ewentualnego szczęścia w pozyskaniu nowych zawodników poprzez draft. Mecz z bezpośrednim rywalem w walce o awans do czołowej ósemki Konferencji Zachodniej całkowicie zaprzeczył tym opiniom. Blazers przystąpili do meczu skoncentrowani i zmobilizowani. Obejmując prowadzenie pod koniec pierwszej kwarty nie oddali go do końca, mimo że rywal kilka razy niebezpiecznie się zbliżał. Trener Stotts podejmował optymalne decyzje personalne i taktyczne. Jego zawodnicy podjęli twardą walkę, nie tylko fizyczną, ale również emocjonalną wyprowadzając przeciwnika z równowagi. Widok skaczącego z radości z ławki rezerwowych w czwartej kwarcie Damiana Lillarda, jak jego koledzy na parkiecie ostatecznie rozbijali przeciwnika zmęczonego 58 minutowym pojedynkiem noc wcześniej z Hornets, nie wskazywał na zaniepokojenie perspektywą gry z Golden State Warriors na przełomie kwietnia i maja. W ostatnim tygodniu stycznia Blazers wskoczyli na ósme miejsce w tabeli (fakt, że układ gier jest taki że najprawdopodobniej jedynie na jedną, góra dwie doby). Tylko nieliczni hurraoptymiści dopuszczali przed sezonem taką ewentualność. Królowie z Sacramento wyglądają co prawda na tyle solidnie, że to raczej dzisiejszy rywal jest faworytem walki o Play Off, ale podopieczni Stottsa wcale nie stoją na straconej pozycji.

Mit drugi to przydatność wysokich graczy Blazers. Jeszcze wczoraj można było rozczytywać się w komentarzach o konieczności pozyskania silnego i perspektywicznego środkowego. Tymczasem do Portland przyjechał nie byle kto, bo uznawany za jednego z najsolidniejszych w walce pod koszem, lider Kings, DeMarcus Cousins. Trafił 4 rzuty na 21, w dodatku mocno podirytowany spudłował 8 rzutów osobistych. Czwórka wysokich Blazers: Plumlee+Vonleh+Davis+Leonard oddała 23 rzuty trafiając 17. Jeżeli statystyka kłamie to polecam obserwację walki podkoszowej: już po faulu ofensywnym w pierwszej kwarcie widać było że ten wieczór należy do Plumlee, a nie do gwiazdy z Sacramento. O zbiórkach nie ma nawet co wspominać, bo Cousins zanotował ich wszystkiego 5 (słownie pięć). Z wymienionej czwórki „wysokich” na szczególne wyróżnienie zasługuje Vonleh (bo pozostałej trójce już zdarzało się rozgrywać dobre spotkania), który momentami grał jak stary wyjadacz, nie tylko radząc sobie pod koszem, ale również udanie wychodząc do rzutu dystansowego. Nawet Damian Lillard wszystkie swoje punkty w pierwszej połowie zdobył rzutami spod samego kosza, ostatecznie pogrążając lidera gości. Terry Stotts musiał desygnować na parkiet w końcówce Kamana, żeby pokazać że również w Oregonie także są wysocy zawodnicy pudłujący na potęgę.

Mit trzeci to niejaki Henderson. Traktowany jako kwiatek do kożucha, typowany jako pierwszy do sprzedaży lub wymiany, postulowany jako niepotrzebnie zabierający cenne minuty młodym nabierającym doświadczenie, w meczu z Kings zagrał zawody doskonałe. Niezwykle przydatny w kluczowych momentach, jak drużyna potrzebowała utrzymania prowadzenia brał ciężar gry na swoje barki. Jego 15 punktów w niecałe 21 minut okazało się bezcenne i pozwoliło już na początku czwartek kwarty odetchnąć z ulgą tym fanom Blazers, którzy nie chcą żeby ten sezon zakończył się 13 kwietnia.

Kolejny mecz - ponownie we własnej hali - w piątek z Hornets. Okazja do rewanżu za wyjazdową porażkę idealna.