Z wizytą u Elvisa

Portland (4-3) @ Elvis (3-4) 100-94

TrailBlazers pojechali do Memphis po zwycięstwo, pokrzepieni sukcesem w Teksasie. Można było wyczekiwać popisów Damiana, czekać na przebudzenie wysokich, obejrzeć po raz kolejny garnitur Festusa Ezelego, a dla znudzonych zwizytować muzeum Elvisa. Fakt faktem, że pozycja Portland w konferencji nie rozpieszcza, ale też i kalendarz mają trudny. Potentaci u siebie, wyjazdy do drużyn, które przynajmniej na początku sezonu grają zawsze o zwycięstwo. Takim teamem jest też Grizzlies, dlatego mecz do łatwych nie należał. Najważniejsze jednak, że McCollum zapewnił nam zwycięstwo.

Początek to skuteczny kończący jak mężczyzna posiadania McCollum, po koźle trafiał pull-upy. Swoje dorzucił Damian, choć zdziwienie budziły coraz dalsze od linii próby rzutu za trzy. Czyżby Lillard testował skuteczność akcji czteropunktowych polegających na rzutach z połowy boiska? Mecz był wyrównany, bo zbiórki i dobitki na naszej tablicy, bo Vince i Z-Bo z ławki. Po wejściu rezerw powinniśmy prowadzić kilkunastoma punktami, tak pudłowali gospodarze. Jednak mieliśmy wtedy z tyłu  line up McCollum- Crabbe- Turner, który jest line-upem śmiechu, tak chaotycznie to wygląda. Jak Lillard siedzi na ławce, czemu nie wpuścić chociaż na te kilka minut Napiera? Grają miliony dolarów, prawda? Tak, to jest biznes, grają.

A zatem, mecz wyrównany, bo Gasol, bo Randolph, bo zbiórki i dobitki na naszej tablicy, bo Davis przegrywający deskę i faulujący, bo Aminu pudłujący sam na sam z obręczą. Blazers starali się grać swój motion-offense, dużo podań z rączki do rączki, rozrzucenie na słabą stronę do skrzydłowego na rogu, ścięcie pod kosz, ale... Aminu to nie jest strzelec, Crabbe gra słaby sezon, a Evan "Turnover" Turner powinien zapaść się pod ziemię.  Żeby chociaż wysocy trzymali zbiórkę... Nawet Lillard nie błyszczał. Słabe to było generalnie widowisko i mierna reklama obu drużyn w canalu plusie dla polskiej widowni. Widać, że Blazers po pierwsze potrzebują mięso pod koszem żeby zbierało, zastawiało i zabierało przestrzeń, a po drugie jakości rozegrania gdy Lillard odpoczywa. Te dwie zagadki Stotts i management muszą rozwiązać, przynajmniej przed trade-deadline w lutym. Pierwszą nudną połowę kończy buzzer beater Conleya. 47-51 do przerwy.

III kwarta jest nazywana kwartą trenerów. No to czekamy co pokaże 2 trener rankingu poprzedniego sezonu. Pierwsze minuty i już jest 10 punktowa przewaga dla Memphis.  Czyli nihil novi, Blazers zazwyczaj zawalają tę część spotkania. Ponad połowa meczu a ja patrzę na staty naszego centra - 2 pkt i 4 zbiórki. No szał... Potem jednak Plumlee popisuje się przechwytem i wsadem, część strat odrobiona. Choć dalej mecz taki bez werwy, bez emocji, kolejny nudny dzień w pracy. Nawet Elvis "wiecznie żywy" nie pojawił się dziś na trybunach, czyli = tak jak w polskim filmie. Dzięki skutecznej egzekucji wolnych odrabiamy straty przed ostatnią częścią. 

Początek ucieszył bo Blazers wykazali się dobrym transition offence, w czym wydatnie pomogła pudłująca ławka gości.  Z-Bo odrobił straty,  ale zaraz rozstrzelał się CJ, wyciągając spod pachy karabin automatyczny. W końcu mamy emocje, McCollum jest hot, ciągnie gości na kilka punktów przewagi. Ma zielone światło od trenera, bo kończy nawet gdy na parkiet wraca lider O. Blazers mają w crunch time szanse wyjść nawet na 8 punktów, ale w kontrze Harkless zamiast kończyć jak waść wstydu oszczędź, wyrzuca piłę w trybuny. Końcówkę Blazers grają długie posiadania, co niestety kończy się niedobrymi decyzjami rzutowymi pod presją czasu.  Plumlee niepotrzebnie kozłuje piłkę kilka sekund i nie mamy szans oddać rzutu, potem rzuca niestety Aminu. Na szczęście sprzyja nam ofensywa Grizzlies. Niedźwiedzie po prostu nie trafiają swoich rzutów i w bólach ale jednak udaje się dociągnąć przewagę do końca.

McCollum był gorący - rekord 37 punktów i przyćmił nawet Lillarda, który chyba zmęczony, a może doskwierał mu ból w nodze? dziś nie trafiał.  Dobrze grał Harkless, słabo Aminu, a ławka dzisiaj się skompromitowała - całe 11 punktów. Uff... może czas na Napiera, Laymana i Connaughtona. Co się dzieje z Turnerem? Zaryzykuję twierdzenie, że lepiej by szło Trailblazers bez niego w tym rezerwowym line-upie. Czas pokaże. Może powinien zamiast Aminu albo Harklessa startować? To też nie jest zły pomysł, wychodziłby w obronie na najlepszego atakującego gości na poz. od 1 do 3 i byłby odciążony od (usiłowania nieudolnego) rozgrywania bo z piłką hasałby Lillard. 

Dziś Portland zagrali na dobrej skuteczności za 3 (42) procent, w czym brylował McCollum (6 trójek). Skuteczne wymuszanie i egzekwowanie wolnych w III kwarcie dało nadzieję na dobry wynik, a przewaga zbudowana pod nieobecność na parkiecie ich gwiazd Conleya i Gasola została utrzymana nie tylko dzięki CJ-owi, ale też dzięki nieskutecznym rzutom Memphis (dziękujemy, panie prawie PTB Parsons). Teraz trochę oddechu i wracamy do domu, żeby zemścić się na Suns.

Go Blazers!