250. zwycięstwo Terry'ego Stottsa

BLAZERS (27-22) @ MAVERICKS (16-33) 107:93

Nie Pat "biali też potrafią skakać" Connaughton, nie- bardzo efektywny w ustawieniu z Lillardem i McCollumem Shabazz Napier, a puszczający powoli korzenie na końcu ławki rezerwowych Moe Harkless zastąpił w wyjściowym składzie Evana Turnera.

Zdobył zaledwie 5 punktów w 18 minut, był jedynym minusowym graczem Portland( nie liczę tercetu Layman-Vonleh-Leonard) i raczej potwierdził swoją wysoką pozycję na liście transferowej Blazers. Klasyczny syndrom tłustego kota suto wyposażonego na lata. Dla wszystkich byłoby lepiej, aby do 8 lutego Moe zmienił i właściciela, i kuwetę. W Dallas w niczym nie pomógł, ale też, na szczęście. z tym marnym urobkiem nie stanął na drodze do wygranej.

A nie wszystko, i nie od początku układało się pomyśli Rip City. Lillard mający jakieś problemy żołądkowe zaczął trafiać dopiero pod koniec drugiej kwarty. Jusuf Nurkić niestety już tradycyjnie nie potrafił finalizować akcji. Mavericks nie czekali i z runem 15:2 uciekli na Blazers osiem punktów. Gdyby nie McCollum i jego 11 punktów mogło skończyć się jeszcze gorzej.

Potem do gry wszedł Ed Davis. Najpierw po ścięciu wzdłuż linii końcowej akcja 2+1, następnie udanie w low- post. W całym Dallas nie było nikogo , kto mógłby zatrzymać tego dnia Eda. Nie radził sobie nawet najlepszy z Niemców.

Ed Davis posterizes Dirk Nowitzki.pic.twitter.com/JLUeU7pdWE

— MyNBAUpdate (@MyNBAUpdate) 27 stycznia 2018

15 punktów, 13 zbiórek, 3 bloki. Tak się gra w roku kontraktowym. Jusuf Nurkić drugą połowę znów oglądał głównie z perspektywy rezerwowego centra.

W międzyczasie Lillardowi ustały bóle, wreszcie zaczął trafiać, z pół i całego dystansu. Za trzy wystrzelił Chief&Pat. Tunezyjczyk wziął na plakat Bośniaka, ale Blazers przejmowali po cichu kontrolę nad meczem, wychodząc jeszcze przed przerwą na ośmiopunktowe prowadzenie.

Po najlepszych chwilach w meczu Nurkicia, najpierw spin-move, a potem półdystans, przewaga Blazers na wstępie drugiej połowy jeszcze wzrosła, by w ciągu kolejnych 6 minut opaść do poziomu 2 punktów. Po chwilowym dołku strzeleckim Rain Bros, zwyczajowo nieudanych kontrach( po jednej z nich Connaughton lądował awaryjnie gdzieś w drugim rzędzie za koszem) Aminu rzucił i trafił zza łuku, McCollum spenetrował Maxi Klebera na 2+1, a .... Davis, wcelował w 24 sekundzie akcji.

Gdzieś po 3 minutach ostatniego aktu American Airlines Arena zaczęła pustoszeć, bowiem All-Star Portland kończył mecz zupełnie inaczej niż go zaczął. Trójka, pull-up jumper oraz dwa osobiste. 14 punktów z 29 zrobił właśnie w ostatnich 9 minutach. W ten sposób zdominował kolejny styczniowy wieczór w NBA. Kiedy po trzech trzypunktowych akcjach, tego z każdą grą skuteczniejszego, Zacha Collinsa, Blazers uciekli na 21 punktów,Terry Stotts dał sygnał Laymanowi i jego dwójce równie pociesznych kumpli, a sam zaczął przygotowywać się do świętowania 250. zwycięstwa w karierze.

Tylko Jack Ramsey-453, Rick Adelman-291, Nate McMillan-266 wygrali dla Portland więcej. Istnieje prawdopodobieństwo, że z tak przekonującym jako All-Star Lillardem, prawie równie dobrym McCollumem i Edem Davisem w życiowej formie już po tym sezonie Terry Stotts przesunie się w tej klasyfikacji. Kolejny krok ku temu  w środę przeciwko coraz bardziej pewnym Clippers.