Wcale nie jest tak dobrze

    fot. blazers.com

Porażka w Minneapolis była zaledwie druga w ostatnich 10 meczach, przerwała serię 6 zwycięstw z rzędu. Są Blazers rewelacją początku 2025, drużyną która w pierwszej części sezonu szła utartym, przewidywalnym szlakiem przegrywów, w kierunku topowego wyboru w drafcie.  I wraz z nastaniem nowego roku coś pękło, cos się skończyło, coś w końcu w  RipCity kliknęło. 

Trudno nie widzieć postępu, trzeba być ślepym, żeby nie zauważyć przełomu w grze Scoota Hendersona i Shaedona Sharpe'a, trzeba dużo złej woli, aby bagatelizować dobra atmosferę, która panuje w tej ekipie. Ale mimo wszystko, nie mogę kupić tych Blazers jako całości, nie widzę tego. Nie ufam projektowi opartemu na izolacjach Granta ( choć uczciwie trzeba przyznać, że ostatnio jakby tego mniej), na tym czy Simonsowi "siądzie " trójka oraz temu,  którą nogą w dniu meczowym wstanie Ayton. Nie przekonuje mnie nadal Billups. I takie chwile jak dzisiaj w czwartej kwarcie, kiedy nie zrobił nic, aby zatrzymać 15:0 Wolves, tylko mnie w tym przekonaniu utwierdzają. Na razie to dobry trener jak wszystko idzie dobrze. 

Gdzieś w przestrzeni medialnej mignęło mi "populistyczne zwycięstwa" na określenie ostatniego pasma sukcesów. Coś w tym jest. Czy nie jest populizmem pogoń  za wszelka cenę za wygranymi, choć nie ma takiej konieczności, używając  do tego głównie weteranów, tylko od  czasu do czasu, polegając na przebłyskach talentu młodych? Czy populizmem nie jest granie w środku sezonu, w nieplayoffowym zespole 8/9-osobową rotacją? W pogoni za  lajkami   przedłużeniem kontraktu, Billups robi wszystko aby wygrywać. Czy trener rzeczywiście patrzący w przyszłość drużyny, a nie wyłącznie swoją, powierzałby w decydujących momentach piłkę Simonsowi, czy jednak ryzykowałby  oddanie kierownicy Hendersonowi? Co wspólnego z dalekowzrocznym myśleniem ma  na przykład nieprzerwanie używanie, ewidentnie ostatnio przemęczonego Avdij( mówi się nawet o jakiejś kontuzji), choć trener mniej łasy na zachwyty gawiedzi spróbowałby load managementu i posadziłby Izrealczyka na ławce, dając szansę Murrayowi czy Rupertowi. I tak ma szczęście, bo pomijając Thybulle'a,  od startu sezonu dysponuje składem bez poważnych kontuzji, dobrodziejstwem na standardy NBA i Blazers niespotykanym. Co można sądzić o trenerze, który w meczu, gdzie jego podstawowy center trafi dwa razy z gry, daje zastępcy czyli Clinganowi biedne 6 minut, mimo że gołym okiem widać, kto tu robi różnicę. 

Tymczasem na konferencji prasowej po cichym dla Portland trade deadline Joe Cronin mówi o rozwoju drużyny i big picture. Według mnie kłóci się to ze sposobem zarządzania ekipą przez Billupsa, obliczonym przede wszystkim na osobisty sukces- przedłużenie umowy

Wracając do trade deadline, nie znalazł Cronin zadowalających ofert i tu mu wierzę. Rynek jest nieubłagany. Patrząc na deale z udziałem Bogadnovicia czy Smarta, aby pozbyć się ciążących kontraktów np. Granta trzeba dołożyć pick. Na to jeszcze GM Blazers się nie odważył. Być może nie będzie miał wyjścia latem czy przy okazji następnego trade deadline, tylko że cena może być jeszcze niższa niż obecnie, bo trudno rozważać wzrost wartości oregońskich weteranów. No, chyba że plan rozwoju zespołu zakłada również i wariant, w którym Ayton, Simons czy Grant wypełniają do końca swoje kontrakty. Byłby to przepis zapewne na jeszcze  niejedną serie zwycięstw, włączenie się być może w kolejnych sezonach nawet walkę o playoffy. Tylko czy nie byłby to powrót do miejsca, którym już RipCity było, nawet dojmująco zbyt długo, do przeciętności. A chyba oddając Lillarda, liczyliśmy na coś więcej.

Podsumowując, nie wierzę, w przeciwieństwie do coraz większej grupy fanów, że ci Blazers są for real, że wystarczy parę usprawnień i mamy poważną ekipę. Jeśli za rok o tej porze w składzie tej drużyny będą jeszcze aktualni weterani, jeśli kierować nią będzie Billups to grozi Portland ponowne wpadnięcie w pułapkę średniego rozwoju, w warunkach NBA oznaczającej udział w playoffach, ale bez większych szans na stanie się kontenderem. 

Realia ligi pokazują, że- pomijając wielkie rynki- droga do zbudowanie poważnej drużyny wiedzie przez draft oraz mądre wymiany. Nie bez powodu wśród ekip liczących się dzisiaj w stawce, tylko Knicks, Lakers oraz, w mniejszym stopniu, Mavericks nie zawdzięczają swej pozycji wyborom w drafcie. Gdzie byliby dzisiaj Thunder bez SGA ( wymiana z LAC) oraz super drafty: J-Dub, Holmgren. Cavs z Mobleyem, Sota i Edwards czy Spurs z Wembynayamą oraz Castlem to tylko kilka z całej masy przykładów potwierdzających tę tezę. Wiele razy pisaliśmy już o tym, nie przyjdzie do Portland  wielka gwiazda z rynku FA. Wszystko na co można liczyć to mądre przechwyty w wymianach, jak ten z Avdiją oraz draft. 

Do końca sezonu pozostało 29 meczów, chciałbym więcej piłki i odpowiedzialności w rękach Hendersona i Sharpe'a, więcej minut dla Clingana (doprawdy nie da się wykazać, złapać rytmu, grając po 6-11 minut) włączenia do rotacji Ruperta. Do tego trzeba trochę odwagi, rzeczywistej, a nie tylko deklaratywnej myśli o rozwoju. To jest ostatni moment, aby posadzić na ławie Granta, Aytona, Simonsa i Avdiję. Kim są w lidze, co mogą dać Blazers już wiemy. Bez ograniczenia ich minut nigdy nie dowiemy się jakimi koszykarzami będą ci, którzy mają ich zastąpić. A przecież chodzi o big picture, prawda?

Do przerwy na ASG jeszcze dwumecz w Denver. Chętnie obejrzę, coraz mocniej patrząc w stronę NCAA. March Madness już za rogiem. Z 8-10 wyborem (cały czas wierzę, że będzie wyżej) też da się trafić na kogoś sensownego. 

Sidy Cissoko, 20-letni skrzydłowy z Francji, z którego zrezygnowano w San Antonio podpisal two-way umowę w Portland 

Na koniec Scoot, młot na Wilki